Controle van de ringetjes, welke de pietjes om hun pootjes dragen!

GRONINGER KWEEKT KANARIES

Boven: Jannie is haar vader graag behulpzaam. Hier geeft ze de diertjes zaad. Onder: De heer Dekker is bezig met het in orde maken van de nestjes, als onderlaag wordt houtwol genomen met daaroverheen gedroogd mos, welke in kleine stukjes wordt geknipt.

Waarom „De Week in Beeld'-„Het Noorden in Woord en Beeld"?

Als U deze bladzijde hebt opgeslagen zult U hoogstwaarschijnlijk nog niet zijn bekomen van uw verbazing over de verandering, die de titel van uw blad heeft ondergaan. Misschien vreest U wel, dat U nu plotseling ook een heel ander blad krijgt voorgezet. Niets is minder waar, maar wij zijn U toch heel zeker een woordje of wat uitleg verschuldigd.

Laten wij beginnen met de geruststellende mededeling, dat deze naamsverandering weinig te betekenen heeft. U behoudt het blad, waaraan U gehecht bent geraakt, waarmee U vertrouwd bent geworden.

Reeds dikwijls hebben abonné's ons gewezen op het feit, dat de benaming „Het Noorden in Woord en Beeld" al lang niet juist meer is, daar een belangrijk gedeelte van de inhoud wordt gewijd aan onderwerpen van ander dan zuiver Gronings of Drents karakter. Men beschouwt dit echter geenszins als een nadeel, want ook in deze streken is het gezichtsveld van de mens door allerlei omstandigheden veel ruimer geworden» Men interesseert zich voor van alles en nog wat van hetgeen in de wijde wereld gebeurt, en men verwacht van een geïllustreerd weekblad, dat het met de ontwikkeling van de tijd gelijke tred houdt.

Deze zienswijze van de abonné's is ongetwijfeld juist en, ofschoon wij om begrijpelijke redenen van traditionele aard hebben geaarzeld om de beslissende stap te ondernemen, menen wij goed te doen thans de titel van ons blad (dat ook en vooral het uwe is) hiermee in overeenstemming te brengen.

Nog meer dan voorheen zullen wij onze uiterste best doen om het voor U allen een vertrouwde, prettige huisvriend te doen zijn.

DE REDACTIE

HET KAN RAAR GAAN: zo heeft men nog geen liefhebberij en het volgend ogenblik wordt er één geboren, die zoveel vrije tijd vraagt dat men er geheel en al door inbeslag wordt genomen. Dat ondervond de heer R. Dekker uit Groningen die in 1931 op een goede dag in aanraking kwam met een kennis die er kanarievogels op nahield. Hij vond dat zó machtig interessant en hij werd er zó door geboeid, dat hij er schik in kreeg en naar de winkel stapte om enige vogeltjes te kopen. Dat was het begin van de kanariekwekerij, die inmiddels is uitgegroeid tot één die een grote omvang heeft aangenomen. En de twijfel waarmee onze kweker in het begin te kampen had is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een resoluutheid die voortkomt uit een uitgebreide kennis van zaken. Het gevolg daarvan is dat de heer Dekker als secretaris optreedt van Het Noorden, een zeer grote vereniging van kanariekwekers en dat hij op menige tentoonstelling prima prijzen en onderscheidingen heeft gekregen.

Maar daarvoor komt ook heel wat kijken! Des morgens vroeg, vóórdat de heer Dekker naar zijn werk gaat, moeten al de vogels verzorgd worden — het zijn er momenteel alles bij elkaar genomen — om en bij de vijftig, tussen de middag moet ook het een en ander worden gedaan en natuurlijk des avonds voor het naar bed gaan eveneens. De vogels zijn in kooitjes op de zolder

De heer Dekker met zijn dochter Jannie aandachtig luisterend naar de zang van de kanaries (voor insiders: horrelstam). In het midden het zangorgel welke de zang van de diertjes moet stimuleren.

en de vliering ondergebracht, waar ze des winters ook verblijven, alhoewel er geen verwarming is. De mannen echter, voorzover zij nader dienst moeten doen voor tentoonstellingen enz., komen echter in hun kooitjes naar bèneden, waar ze in een speciaal daarvoor gemaakte kast een plaats krijgen. Ook het klaarmaken van het eten vraagt per dag heel wat tijd. De beestjes, waarom ze allemaal Pietjes heten, weet de heer Dekker ook niet! — krijgen behalve zangzaad en veel fris drinken, water, iedere dag groen voer, sla als er is, en een hard gekookt ei dat gemengd wordt door beschuiten.

Kanariekweken is dus geen goedkope sport! Aan inkomsten staat er bitter weinig tegenover. Op tentoonstellingen etc. zijn er in de regel geen geldprijzen maar bekers, eervolle onderscheidingen en wat dies meer zij. Wat niet voor de kweek gebruikt wordt, gaat op het ogenblik veel naar Canada.

Met Kerstmis komt er weer een grote tentoonstelling in Groningen. Er zijn reeds verschillende aanmeldingen. Het belooft een groots festijn te worden. Wist U, dat bij de Algemene Nederlandse Bond van Kanarieteelt een slordige 3000 leden zijn ingeschreven? Als ieder van deze mensen eens gemiddeld 20 vogeltjes heeft, dan zijn dat alleen al 60.000 exemplaren. Ons kanariepietje staat bij velen dus wel in het middelpunt der belangstelling.