meer" voorspelt Langs 't Winschoterdiep te Hoogezand. De menschen zitten „veilig thuis" en kijken uit naar de stille buurt en naar de grijze lucht, die „nog Het pad ligt nog zonder spoor: wie waagt de de eerste stap?

In groote bogen slingert het Reitdiep zich tusschen Zoutkamp en Groningen en als men tusschen de dijken rijdt op schaatsen en men ziet slechts hier en daar een schoorsteen van een hoeve uitsteken, dan kan een gevoel van verlatenheid ons beklemmen. En al biedt zoo n gezicht als dit op den fleren molen en de eenzame schuiten in de witte oneindigheid een schilderachtige afwisseling, het beeld blijft streng, als een Noordsch karakter.

Hoe innig lijkt een terpdorp, als de sneeuw alles bijeen doet schuilen rondom den ouden toren en 't hooge dak der Kerk. Hier te Garnwerd zien we er een prachtig voorbeeld van. 't Is alsof de stemming, die het kerkgebouw geeft, leeft over 't geheele zwijgende dörp in de donkere dagen van het jaar.

Aan de Vaart te Assen. Scherp in 't licht en toch zacht van vorm staan de rustige huizen, de schepen in hun sprekende kleuren, de brug met haar eenvoudige lijnen in den wintermorgen.

Winter te Ruischerbrug bij Groningen. Welk een ernst, strakheid en rust spreekt uit dit landschap: een paar zwarte figuurtjes op de rechte baan, de hoeven blank; de prachtige molen éven decoratief aangestipt en in de wazige verte verliest de baan zich in den winternevel!

Stilte te Martenshoek, waar anders de grootste bedrijvighetd heerscht. Maar nu heeft de laatste vinnige sneeuwjacht alles gedempt; de huizen droomen langs de groote boog van 't kanaal en fijntjes staan de masten en touwen tegen de winterlucht.