EEN BELANGRIJKE OPDRACHT.
Het nieuwe motorschip „Batak” van den Koninklijken Paketvaart Maatschappij werd geschilderd met Regnault's verven.
Met goedvinden van bovengenoemde reederijen beelden wij hier het door de Droogdok Maatschappij „Soerabaya" gebouwde m.s. „Batak” af en zeggen op deze plaats den bouwers van het schip nog wel dank voor de ons welwillend tot dat doel afgestane foto’s.
De ervaring door de Koninklijke Paketvaart Maatschappij met onze verven opgedaan op yele andere schepen der Maatschappij, was natuurlijk de aanleiding om de bescherming en verfraaiing van het nieuwe schip ook met Regnault’s verven te doen geschieden.
Aan verven voor een zeeschip worden intusschen de meest uiteenloopende eischen gesteld en een buitenboordverf die zich steeds in aanraking met het zeewater bevindt maar ook aan felle zonnestralen wordt blootgesteld, zoowel directe als door het water teruggekaatste, is een heel ander ding dan de witte lakverf die de hutten krijgen en ook weer heel iets anders dan de tegen hitte bestendige radiatorenverf welke in de machinekamer wordt gevraagd.
Voor elk dezer doeleinden leverden wij het geschikte voor reeds vele schepen en nu ook weer voor het fraaie nieuwe m.s. ~Batak ”. Bij de foto’s vermelden wij welke verfsoorten werden gebruikt en willen tot slot nog opmerken, dat het goed verzorgde uiterlijk der K.P.M. schepen anderen Indischen reederijen aanleiding was zich tot ons te wenden met hunne bestellingen voor de verven tot onderhoud hunner schepen.
KUNST.
Rodolphe Bresdin. 1825—1885.
In een volgend nummer zullen wij het leven en het werk behandelen van Odillon Redon, de voorlooper van het hedendaagsche Surréalisme, doch alvorens zulks te doen, schijnt
het ons juist het een en ander te vertellen omtrent den leermeester van Odillon Redon, Rodolphe Bresdin.
Rodolphe Bresdin was een der meest fantastische, artistieke figuren in het Frankrijk van het 2e keizerrijk en onbestreden één der grootste teekenaars en grafici der 19e eeuw. Zooals het met het werk van zoovele grootmeesters der kunst is gegaan, werd ook het werk van Rodolphe Bresdin tijdens zijn leven door slechts enkelen gewaardeerd en door de weinige liefhebbers voor geringe prijzen gekocht: hierbij droeg ook voor een groot deel de bohémienne en zeer teruggetrokken leefwijze van Rodolphe Bresdin bij.
Het is nog niet zoo heel lang geleden, (zeggen wij 25 jaar), dat men voor luttele francs aan een boekenstalletje zooals er thans nog zoo vele staan langs de Seine kaden van Parijs, een fraaie prent van R. Bresdin kon koopen. Thans worden deze prenten als groote kostbaarheden bewaard in de voornaamste musea der wereld, b.v. in La Bibliotheque Nationale te Parijs, Rijksmuseum te Amsterdam, Gemeentelijk Museum te ’s-Gravenhage, Institute of Art te Chicago enz.
Het zonderlinge teruggetrokken leven van R. Bresdin, die in de artistieke wereld den bijnaam genoot van ~Chien Caillou ”, (afgeleid van Chingakgook, personnage uit Fenimore Cooper’s romans) bracht allerlei verhalen omtrent hem in omloop en gaf Champfleury aanleiding tot het schrijven van een meer of minder sentimenteele novelle, getiteld ~Chien Caillou”, waarin hij het leven schetst van een armen graveur die in een miserabel dakkamertje met als metgezel een konijn, leeft, hun voedsel bestaat uit korsten brood en groenten afval, dat ~Chien Caillou ” in de Halle verzamelt.
Over deze melodramatische novelle, welke Champfleury een groot succes bezorgde, heeft Rodolphe Bresdin zich zeer geërgerd.
In een brief, welke ik van den laatsten der nog levende zoons van R. Bresdin ontving en waarvan wij hieronder den inhoud laten volgen, wordt het ware leven van R. Bresdin ontdaan van alle verdichting, als volgt geschetst: