Londen
~J*irai au Lapin Agile me ressouvenir
de ma jeunesse perdue,
Et boire des petits verres.
Puis je rentrerai seul. . . .
Den avond, dat ik te. Londen kwam
en in een half duistere bus daverend over de squares en straten reed
bedwelmd door den gloed der lichtreclames
in de oude city
juist dien avond....
bij wat poover kaarslicht
en het deerlijk straatgerucht daarbuiten
stierf mijn goed en zacht vadertje. . . .
O de prostituée’s in de vergrauwde avondstraten
met zacht-verwonderde oogen en matte gebaren:
de allerlaatste nachtelijke liefderoes
met het meisje, dat ik leerde liefhebben
in de Eastham-bar
vóór de onrust en het heimwee mij heimelijk verschroeiden. . . . !
Hoe vreemd, Katinka, hoe vreemd is dit:
het schip glijdt zielloos over de golven voort;
ik staar verlaten in den grauwen wolkennacht over den oceaan,
nevels en dwaalsterren doemen op,
de machines stampen, de schroef rumoert en de sirene gilt:
Katinka, Katinka....