Londen

~J*irai au Lapin Agile me ressouvenir

de ma jeunesse perdue,

Et boire des petits verres.

Puis je rentrerai seul. . . .

Den avond, dat ik te. Londen kwam

en in een half duistere bus daverend over de squares en straten reed

bedwelmd door den gloed der lichtreclames

in de oude city

juist dien avond....

bij wat poover kaarslicht

en het deerlijk straatgerucht daarbuiten

stierf mijn goed en zacht vadertje. . . .

O de prostituée’s in de vergrauwde avondstraten

met zacht-verwonderde oogen en matte gebaren:

de allerlaatste nachtelijke liefderoes

met het meisje, dat ik leerde liefhebben

in de Eastham-bar

vóór de onrust en het heimwee mij heimelijk verschroeiden. . . . !

Hoe vreemd, Katinka, hoe vreemd is dit:

het schip glijdt zielloos over de golven voort;

ik staar verlaten in den grauwen wolkennacht over den oceaan,

nevels en dwaalsterren doemen op,

de machines stampen, de schroef rumoert en de sirene gilt:

Katinka, Katinka....