Hen ;3tND€R^;wG

ENE VROUWE. SCHOONE VAN iaren, kwam ter kamere binnen. By der dore neep: zy den markieze ende zynen wyve tweewerf met revereneie ende grooter waarde. T)ie markies sprang np van der stede, daar by zat ende neeg haar met ntermate rechten knien. Hy wonde in haar gemoet gaan ende hegan: Al heil, hooge prin....

– Zyt gv zot, sprak zyn wyf stillekyne| — zy is maar eravinne Berthe van Chiean-| clone ende anders niet. Zy is duller dan een gans. j

Maar nochtan uwe moeye?

Och neen zy. Ik heete haar maar zoo.

Hebt ffy wale geslapen, hoosre prineesse. ende gy desgelyke. heer Reinout? vraa2:de ver Berthe minlyke.

Harde wale. moeyekvn. Myne dagen ik nooit het en sliep, hahahaha! antwoordde Katharyne. Ende ik hehhe n gedroomd. Hat ey den gelaarsden kat tronwdet t’eenen manne.

Helpe, ver Katharyne! riep gone, dat zegt gy t’uwen spele!

Ik en doe, hy myner wet!

Hondt sry snot met mv? Wilt my schande doen? Deze redenen hebben my wonder. Ik en hoorde myne dagen vreemder advyse! Ben ik een openbare wyf, dat loopt in ’t wilde? Ik en

schoone van jaren = van rijpen leeftijd, ver = vrouwe.