vermogeiidlieid? Eeiis is nood: dat men der macht zyner zelvesheid l)etronwe. Eest ware dat Til)eert een jaarkyn elderswaarts ging.

Och lieve Katekyn, woudet gy my niyns vriends berooven? Dat en doe die dood, wy en scheiden nemmermeer. Zonder hem was ik lang genoeg np niyne vaart. Hy is niyn goede geest.

Ja hy. Maar gy moet uwen goeden geest in n zelven hekennen.

Die markiezimie zegt wel, zei Tibeert. Ten beginne alrede waart gy van nature niyn beere. Als uw knecht liadde ik een deelkyn nuttigheids inne. Maar gy en bekendet nog niet uwe macht, niyns te ontberen. Al en wist gy des niet, gy waart zelve al)el tot al dat ik dede t’nwen l)eboef. Allen tyd heeft uw wyf dit gezegd.

Ja zy. Ende gy mede, lieve Gy twee herzeidet liet alzoo dikwyle, dat ik twyfelen begoïiste. T’eerst en moclite ik des niet betrouwen, maar ik kwam ten geloove np eenen dag, doe ik van des morgens vroe tot der avondstonde alleen in den wonde bleef en al stille om die zake peisde. Hadde ik anders nivne vaart naar landen van overzee bestaan?

Tibeert yerziu-htte eiide sprak: Sclioone vrouwe, ’t en 1)6- hoeft niet dat ik weg ga. Ik kan wel Idyven ende oude grongaarde worden, want wy liebl)en voldiend ende ik en mag hem niet nuttelyk meer zyn. Ay laee, dit is vreude met vernoye gemengeld. Ik worde droeve in mynen moed. Het kost my menigen traan.

Maar ik en hem nooit overtallig zyn! riep Kathai.yjie. Het is wangonste, Tibeert, dat gy my zoo zeere wilt veranxten. ,

XJws en zal liy nenimermeer mogen ontberen, want by mint u met al zyner herte.

Hv lieft u ook.

Ja hy. Maar, waeharnie, wat is een kater neven alzóó sclioone vrouwe'?

eens is nood = één ding is noodig. grongaarde = brompot.