roofvogelblik, de intelligentie en gespannenheid, den meester eigen.

Na den onstuimigen Rodin, den statischen Maillol, komen we tot den fijnzinnigen, geinspireerden D e s p i a u. Afkomstig uit het zuidelijk deel van Frankrijk, dat de „Landes" heet, komt hij op zijn 17de jaar in Parijs. Studeert aan de école des arts décoratifs. (Souvenirs de Carpeaux, Rodin, Dalou). Eerste successen tusschen zijn 24ste en 26ste jaar. Hij produceert dan weinig. Later samenwerking met Rodin, die werk van hem ontdekt en zich voor hem ging interesseeren. Hij is nu een heel groot beeldhouwer van portretten en permitteert zich de vrijheid, zijn modellen jaren te laten poseerenl Zijn werk kenmerkt zich door een groote ontroering. Het is volkomen onlittérair (als contrast met Rodin). Hei gaat bij hem om den mensch, het leven, dat zich afspeelt achter de trekken van het gelaat, al wat daar heimelijk leeft en verborgen blijft. De gelijkenis in deze fijne, gevoelige koppen is de meest diep en tegelijk de meest samenvattend algemeene expressie van elk individu op zich zelf. Zij hebben een bijblijvende uitdrukking en het verwonderlijke is, dat een hééle serie van hen niet aandoet als een monotone herhaling, maar als een telkens opnieuw beleven. De geheele scala van gevoelens trok over deze maskers. Hoe belangrijk is onderling de houding van hoofd op hals, 't zij gekanteld of gewend, 't zij strak of teeder. Tot de allerfraaiste dezer buste's behooren Maria Lamy, Mrs. Stone, de portretten van Madame de Warsquier en van de vrouw van den schilder Derain.

Langs dezen fijnen psycholoog, den schepper van het meest menschelijke portret, kunnen we komen tot den portrettist der dieren, hier zelfs in 't meervoud vertegenwoordigd.

Te beginnen met B a r y e, een geestverwant van Delacroix, kunnen we zijn kundige, beweeglijke en vaak expressieve dieren vergelijken met de sterk gestyleerde dierscheppingen van den onlangs gestorven Frangois Pompon en Jane Poupe-1 et. Beide laatsten zagen het dier verstild, soms Japansch majestueus. Pompon is de ware dierenpsycholoog; hij ziet het dier statisch, zuiver essentieel, nietbewegend of aanvallend, hij ziet het als een monument. Bij hem sluit zich aan Jane Poupelet, de knappe teekenares van ossen en vrouwen, ezels, katten en konijnen (de vrouw ook bijna toch gezien als dieri). Verder zijn zéér bezienswaard, de mooie dierplastieken van Hernandez, waarvan een granieten chimpansé en eenige mooie teekeningen van dieren hem onmiddellijk tot een groot ~Artiste animalier" stempelen.

Trekt men de lijn door, dan komt men op Deg a s, wiens paardenstudie's een waardige verlenging zijn van zijn schilderij-