i^an

HENK HENRIET

kostelijke hoeken verschijnen er weer en doen de herinnering aan den oorlog stilaan verbleeken. Zeker, tal van boeken zijn nog wat magertjes of missen bet kwaliteitspapiertje, dat ze dubbel waardevol zou maken, maar zoo nu en dan verschijnt er een uitgave in een gewaad, dat altijd toonaangevend is geweest voor de waarde, die onze Nederlandscbe uitgevers toekennen aan dc uitingen onzer cultuur.

Tot deze werken behoort

bet kortgeleden bij de Republiek der Letteren te Amsterdam verschenen boek dat reproducties van bet werk van den teekenaar en boetseerder Henk Henriet bevat.

Het zeer fraai uitgegeven boekwerk bevat een levensbeschrijving van den kunstenaar, geschreven door Theun de Vries en een inleiding van Prof. Dr. J. Q. van Regteren Altena. Oe uitgave is een posthume hulde tevens, want Henriët was een dergenen. die met de laatste transporten van politieke gevangenen naar Duitschland werden vervoerd en nooit terugkwamen. Met het schip Gap Arcona ging hij onder.

Zonder eenigen twijfel zal Henriet vooral blijven voortleven als de gevoelige uitbeelder van kinderen, volkskinderen meestal.

zeer oprecht en met groo* te liefde weergegeven, al> gemeener en ruimer van opvatting dan zijn portretten van ouderen. Het is j)recies, zooals de inleider het zegt: „Henriet, geboren uit een arbeidersgezin, begon bij bet teekenen van zijn omgeving. Eerder nog dan bet kenmerk van bet volkskind te hebben, zijn zijn modellen los van een klasse gezien in datgene, wat aan alle kinderen gemeenschappelijk is. Bij de ouderen is dat anders: daar dringt de last van het leven zich zoo sterk op

aan het voorkomen, dat het uitgeputte of versjouwde. het niet-intellectueele. dikwijls meer thema dan de wezenstrekken schijnt te zijn.”

Zoo is hel naar mijn gevoel precies. En met de sculpturen is het niet anders. Henriët is jong gestorven. zijn werk blijft echter in den kring van onze aandacht door de uitgave van dit kostelijk boek.

.Kindergesprek'