F. J. Slebe „Stilleven met bokkingen”

leven zoekt. De stille dingen brengen hem even tot rust en dit heeft zijn sterk geëmotioneerd gemoed noodig. Hij is zo bewogen, dat de relatie van mens tot mens te sterk voor hem is om schilderkunstig tot bezinning te komen. In portretten en figuren verstart hij omdat hij het leven hier niet meer aan kan.

Het gedreven schilderstemperament zoekt in zijn oprechtheid weerstanden; het uit zich maar met m een door niets gedragen ijdele verbeelding. Het tast naar de werkelijkheid en onderwijl ontstaat een nieuwe werkelijkheid, die in realiteit niet onderdoet voor de eerste. Het is echter een andere werkelijkheid, die van den kunstenaar, van zijn droom of van zijn verbeelding, s Kunstenaars grijpen naar de tastbare dingen is steeds een misgrijpen in deze en een vastgrijpen, een vinden in de andere.

Wie klaagt over bloedeloosheid en aestheticisme in de moderne schilderkunst gebriiike tot remedie siebe s werk. Zijn gebaar in vorm en kleur is spontaan en breed, het is raak en van een natuurlijk plastisch stijlgevoel. Het is nooit bedachtzaam maar ook niet opgeschroefd expressief. Het is een in oplaaiende geestdrift uitgestorte schilderspotentie, zonder berekening «n zonder zelfbegoocheling °

Slebe’s bezielde en bezielende kunst is geen naturalisme, maar is een expressionisme dat in de werkelijkheid tot zelfbepaling en daardoor tot sterk gespannen vorm komt.

ijn zijn van flink formaat, zijn voorstellingen bij voorkeur van vergrote afme-Ungen. Het is geen werk dat op een afstand blijft, bet geeft geen diepte in de muur. Het brengt ons temidden van de dingen van Slebe’s verbeelding waar wij in lijn en kleur, maar ook vooral plastisch haar sterk emotionele werking ondergaan. WILLEM SCHROFER.