EXPOSITIE AART VERHOEVEN

De heer Stiegelis van de kunsthandel De Lantaern geeft regelmatig blijk van een verheugende activiteit. Zo langzamerhand is zijn zaak het punt geworden waar men kan kennismaken met het werk van de jonge Dordtse schilders. Ofschoon tegen een vroegtijdig exposeren bezwaren kunnen bestaan, hebben deze tentoonstellingen toch altijd de bekoring van het wordende, van de strijd om materie en uitdrukkingskracht. Bovendien komt men door zulke exposities te weten wat er leeft in de jongste generatie. De een zoekt het in een min of meer natuurgetrouwe weergave, de ander graagt dieper en tracht iets uit te beelden van wat hij in zichzelf voelt, maar zij allen zijn bezield door het streven het beste te geven dat in hen is.

Het omvatten van een gebied buiten de werkelijkheid brengt moeilijkheden met zich mee en de grootste is, dat de handen dikwijls de vlucht van de fantasie niet kunnen volgen, zodat het beeld een onrijpheid vertoont, welke in ander, meer op de werkelijkheid gericht werk niet voorkomt.

Dit is duidelijk te zien in de verbeeldingsvolle schilderijen van Aart Verhoeven, die nu in De Lantaern exposeert. ~Droom in de Mei” heet er een en men ziet een vrouw met een bouquet in haar armen, een jongen met een puntmuts en een krans om de hals, een paardje, dit alles in een irreeel landschap geplaatst. Ongetwijfeld heeft dit werk een zekere bekoring door zijn kleurkracht, maar toch kan het niet anders dan een poging genoemd worden, te meer omdat de invloed van Kees Andrea sterk aanwezig is. Het is echter een sympathieke poging, die tot iets kan leiden als de schilder technisch zowel als geestelijk gegroeid is. Het feit, dat hij de sprong naar een ver gebied van wonderlijke, lyrische dromen heeft gewaagd, pleit voor hem. Liever een niet volbrachte sprong dan een pas op de plaats.

Van het andere werk in deze geest moet genoemd worden: een teer ~Meisje met

Frans Boers, Dutch painter who has lived in Paris since 1924, has become Ihoroughly familiar with the iife of the aitists in Paris. He wotked lor some time at the Academy ol Montparnasse, made journeys to various countries. What speaks well lor his ideas aboul ‘painting', he has never made any concession to the taste of the public. Thai he knowns his job is proved by his old studies trom nature. Howevei, he couid nol be content with such a manner of painting and tried to find ihe solutjon in the spiritual without letting go entirely of naturalism.

Frans Boers

Welke Nederlander met e lige interesse voor het Parijse kunstleven kent zijn naam niet? Mocht men hem niet opgemerkt hebben tijdens de verschillende tentoonstellingen, welke van zijn werk in Holland werden gehouden, hetgeen echter niet waarschijnlijk is, omdat zijn exposities vele waren en men zijn werk nu eenmaal niet onopgemerkt voorbij kan gaan, dan kent men hem uit zijn publicaties in de verschillende Nederlandse culturele tijdschriften. Frans Boers is het toch, die ons sinds de bevrijding, van deze Parijse kunstmanifestaties regelmatig op de hoogte houdt en zo een onzer Nederlandse schilders daar enigen kijk op heeft, dan is hij het wel.

Foto van Frans Boers. (Photo of Frans Boers)

s Reeds gedurende 20 jaar woonachtig te Parijs, is hij met het kunstleven aldaar volkomen bekend. Gastvrij en behulpzaam als hij is, fungeert hij voor vraagbaak van de vele Hollanders die Parijs bezoeken, of die er voor langere tijd hun tenten hebben opgeslagen. Door zijn artikelen, benevens door zijn bereidwilligheid om bij het voorbereiden van tentoonstellingen daarvan de organisatie op zich te nemen, (en ieder, die dit wel eens bij de hand gehad heeft weet, hoeveel tijd en moeite hieraan verbonden zijn) heeft hij zich in de Parijse kunstenaarskringen onnoemlijk verdienstelijk gemaakt. Geen wonder dan ook, dat hij mede door zijn jovialiteit een ontelbaar aantal vrienden, zowel in Holland als in Frankrijk heeft verworven. Het is niet voor de laatsten, dat ik over Boers schrijf.