Dolf Henkes. De wandschildering boven de trap op het vliegveld Hato. (The mural-paintlng over the stalrs at the flying-field Hato).

Dolf Henkes. Wandschildering ~De Eifeltoren en Strawinsky’s Vuurvogel” op het vliegveld Hato. ("The Eifel-lower and Strawinsky’s Fire-bird”, wall-paintlng at Hato aerodrome).

This aiticle a desciiplion of the mmal-paintings of the Rotterdam paintei Dolf Henkes at the Hato aerodrome, Curagao Hato fs an important centre of K.L.M. connections from North and South America, Curapao also being the port of call for the P.A.A. aeroplanes maintaining services from Venezuela to Miami and New-York and vice-versa, as welf as for the aeroplanes of the British International Airlines.

It remains to be seen, whether Henkes has been successful in pioducing wallpaintings that wilt be liked by the' passengers of the two points of the compass. Much criticism has been leveled at his work, but also a great deal of appreciation has been shown. However that may' be on seeing his work one will experience an impression not lightly tQ be forgotten.

de van ïboifJienk eó op het ..ddaio te C^iifacao

Het was geen gemakkelijke opdracht die de Rotterdamse schilder Dolf Henkes in het Stationsgebouw op het vliegveld Hato te Curagao had uit te voeren. Hato is een belangrijk knooppunt van KLM-verbindingen uit Noord- en Zuid-Amerika, terwijl ook de P.A.A. diensten van Venezuela naar Miami en New York vice versa en de diensten van de British International Airlines Curagao aandoen. Henkes stond nu voor de taak, om op dit station wandschilderingen te maken, die bij de passagiers uit beide windstreken in de smaak zouden vallen.

Zijn werk moest het Zuidelijke temperament van de Latijns-Amerikaanse reizigers aanspreken, maar ook appelleren aan de geheel verschillende smaak van Noord-Amerikanen en Europeanen.

Hij moest rekening houden met het verschil in ras: blanken, kleurlingen en zelfs Indianen stappen uit de toestellen. In het nieuwe werelddeel, en zeker in de uitgestrekte archipel van de Caraïbische Zee is het vliegtuig het aangewezen, vaak het enig mogelijke vervoermiddel. Men ziet dan ook passagiers van allerlei rang en stand hun juice aan Hato’s bar drinken, die hun kritiek op Henkes’ schilderingen loslaten.

Of Henkes in zijn opdracht is geslaagd, is

nog niet volledig vast te stellen.

Er zijn minder vleiende opmerkingen over Henkes’ stijl gelanceerd, maar er zijn ook zeer 'waarderende beschrijvingen in buitenlandse bladen verschenen, van de hand van ervaren journalisten, die meer van de wereld hadden gezien dan Amsterdam of Curagao. En zo heeft deze kunstenaar in elk geval de belangstelling gewekt en bereikt, dat men van Hato een indruk meeneemt, die men niet licht vergeet.

Henkes maakte in Augustus 1946 een begin met zijn wandschilderingen, die 'tezamen een oppervlakte van ca. 160 m 2 beslaan, en was kort voor de opening van het stationsgebouw, die op 1 Maart 1947 plaats vond, gereed.

In Curagao had Henkes reeds vertrouwen gewekt door het exposeren van een aantal interessante schilderijen en tekeningen, alsmede door zijn halschilderingen in het St. Elisabeths-gasthuis te Willemstad.

Wie door de hoofdingang van Hato’s stationsgebouw de grote hal binnentreedt en dan achterom kijkt, ziet boven de ingang Henkes’ uitbeelding van de kosmos. Het is een enorme schildering in zachte pastelkleuren, een compositie van wolken en wa-

Dolf Henkes. Wandschildering „Het Dagelijks Brood” en „Jazz" op het vliegvc Hato. (Wall-painting "The Daily Bread” and "Jazz" at the flying-field Hat