hij uit door uitstekende predik ga ven. Jammer maar, dat er geen enkele zijner leerredenen is tot ons gekomen; want uit de vele belangrijke wenken, die zijn levensbeschrijver ons omtrent zijne homiletische werkzaamheid mededeelt, blijkt ten duidelijkste, hoeverre hij de meeste predikers van zijn tijd achter zich liet. Zien wij thans, wat die berigten, in 't Kort-Verhael bewaard, ons melden omtrent den vorm en den inhoud zijner preken, en omtrent den opgang, dien hij daardoor maakte.

In de keus zijner teksten volgde hij niet zelden de Dominicalia vroeger in de Roomsche kerk gebruikelijk *), zonder zich daaraan evenwel zoo streng te houden, dat hij daarvan niet afweek, wanneer eenig ander onderwerp dan 't geen zij aan de hand deden, hem meer aanlachte. Gewoonlijk verdeelde hij zijne preek in drie deelen; doch hij ging daarbij met eenige vrijheid te werk, zoodat hij er zich niet om bekommerde, of t ééue deel soms wat langer werd dan 't andere. Ook stoorde hij er zich niet aan, of zijne predicatiën wat langer of korter duurden, dan men dat in zijne dagen gewoon was; want hij had er een afkeer van om de preken te verlengen //boven de ware // natuere" en door veelheid van woorden het gemis van denkbeelden te verbloemen. «Het is een wys Prediker, n die weet wanneer hij ophouden sal : dat was de stelregel, dien hij volgde bij zijn preken. Hij voor zich had echter maar zeer zelden gebrek aan stof, en wanneer hij

*) Hierop doelt waarschijnlijk de schrijver van de Onbilliekheyd der Proceduren," enz. (1626), als hij Letter A fol. 4 zegt: „len is soo „vrcemt niet dat zij |_de aanhangers van de Kies n. 1.] eenighsins nae „de Papiste Proceduren hellen, ovennidts zy der Papisteu Boeckenen „Postillen meeet stndeeren, ende daer uyt haere Pridicatien doen.