kelijk in vet of spek gebakte koek de hoofdschotel. In 't late najaar volgt de appelenoogst en 't maken van appelwijn; eindelijk komt de slachttijd. Daarbij spelen de varkens de hoofdrol. Terwijl de andere Amerikanen gewoon zijn het varkensvleesch te zouten, wordt het bij de Mennisten nagenoeg uitsluitend gerookt gebruikt. Worst is hun lievelingskost. Toen mijn zuster en ik eens een dag of wat op reis en altijd weer bij een van de geloofsgenooten onzer buren te gast waren, kregen wij beurt om beurt ham en makreel te eeten, totdat eindelijk in ons laatste kwartier beide ons werd voorgezet. Niets bevordert meer het familieleven dan de slachttijd. Dan komt vader of broeder om het varken te helpen ophangen, zuster om het spek schoon te wasschen, tante om 't eten klaar te maken. Eer nog de zon aan den hemel staat heeft de boer, als hij flink bij de hand is, zijn twee of drie varkens gedood, schoongemaakt en opgehangen, terwijl de vrouwen aan het worststoppen zijn,— en met den morgen is 't heele huis weer schoon en op orde. De buren, die een handje hielpen, maar ook vaak de armen en de weduwen, ontvangen een gedeelte van de slacht, dat nmetzel-sup" wordt genoemd.

Bij de worst ('t is vooral leverworst, die in hun smaak valt) voegt de sauerkraut, die in geen Mennisten-huishouding 's winters ontbreekt. Hoe de zuurkool gemaakt wordt, verhaalt de schrijfster uitvoerig, ook waarom het vat bij haar in een kwaden reuk staat. Maar liever dan over dit onderwerp of over de verscheidenheid der soepen en de keurigheid van 't huisbakken brood onzer broeders,