hoewel men haar baatte, dewijl zij maglig was, ei» door haar liet men zich leiden in 't Staatsbestuur. Heerschzucht, den echten Makkabcën -vreemd, deed dezen edelen stam jammerlijk ontaarden, liet de afstammelingen dier onversaagde en onberispelijke helden do grootste laagheden doen en bragt den Slaat te gronde. Ook het volksgeluk werd vernietigd, de cendragt verdween. En al vertoonden ook zy, die het volk regeerden, nu en dan schillerendcn luister, zij bleven Vasallen van Rome; vroeger een Bondgenoot, werd deze dra Regler, later de eenige Monarch, ten laatste hun verdrijver uit der vaderen erve. Maar waartoe dan dat herstel cn die luister, indien deze zoo kort slechts duren mogten en met het jammerlijkst uiteinde besloten werden? v. Bemmelen antwoordt te juist en met te krachtige taal , dan dat wij van zijne woorden hier een uittreksel den Lezer zouden aanbieden. Men zoeke het antwoord bij den Schrijver zeiven.

Veel goeds werkte het uit, dat de Joden bicven en zich vestigden in den rij der volken. Op de beschaving der letterkunde hebben zoo gewigtige lotverwisselingen cn roemruchlige heldendaden en de zegepraal der Godsdienst zeer gnnsligen invloed gehad. Dit zal v. bemmelen ons in de derde jifdeeling doen zien , van welke Hoofdstuk I bepaaldelijk handelt over den staat van beschaving en letterkunde in dit tijdvak. Israël heeft nu in vordering van den geest cn vorming van den smaak geen' bijzonder' hoogen trap bereikt; hiertoe was het in vroegere eeuwen te achterlijk geweest en had het later tc veel geleden. En dc volksbeschaving kon in zulk een tijd, als dc Makkabccuwsche was, niet veel vooruitgaan, tc minder daar men om Godsdienstige redenen ijveren moest legcu