waarmede /ij dikwijls geheel zijn doortrokken, bijna niet le veronderstellen is; — doch gesteld al, \oor een oogenblik, dat dit minder het geval mogt zijn met het oude, als lijnde meer een van builen omgehangen kleed, hetwelk zich gemakkelijker laat afleggen : zoo laat zich met opz.igt tot het nieuwe, als zijnde een in den menschelijken geest opgenomen levensbeginsel, nog meer zeker stellen, dat 'alles wat zich daarmede vreemds, ongelijksoortigs en strijdigs wil vermengen, op den duur als van zelve loslaat en wegvalt. Alzoo kan hetgene het Oude en Nieuwe Testament geeft , vraagt en werkt, als onderling verschillend, niet lot eenheid en overeenstemming worden gebragt. Elke dergelijke zamenvoeging en vereeniging is niet alleen onvoldoende, maar ook slechts voorbijgaande en niet duurzaam.

Doch vragen wij liever: is zij wel eigenlijk denkbaar en mogelijk? Wanneer wij zoeken aan te toonen, dat het Oude met het Nieuwe Verbond zich niet laat vereenigen, dan is hiermede niet beweerd , dat het eene en andere niet bij elkander gevoegd zou kunnen worden, noch ook, dat hel niet dikwijls door elkander vermengd ware. Het is hiermede bijna als met eene scheikundige proef, die men zou willen nemen met zoodanige materieën, welke nu eenmaal van die natuur zijn, dat zij zich niet met elkander verdragen of in eikanderen oplossen en aan eikanderen verbinden, in een woord; welke geene chemische verwantschap hebben. Hoe ook door elkander gemengd, met hoeveel kunst ook zamengevoegd; de deelen vormen geen geheel , blijven ieder afzonderlijk, vereenigen zich niet. Zoo ook hier. Men mag aan hel oude de