nolen, op afstanden die zi) gepast vinden, maar berekend zijn op de lichtheid hunner voeten en de siderale tijdrekening der natuurvolkeren.
U kan zich hierdoor reeds een gedacht vormen van enkele moeiijkheden van den missiearbeid onder de Tarahumare's.
Missiegeschiedenis.
En nochtans reeds sedert lang zoekt de missionaris hen op om hen voor Christus te winnen.
In 1607 drong P. J. Font tot in het land der Tarahumare's door. Vlaar dezen weerstonden lang aan het Evangelie en lieten hun onderwerping met menschenlevens betalen : de PP. Bendin en Basilio vielen er als martelaars. Toen volgde een bloeitijdperk gedurende hetwelk de missie zich krachtig ontplooide, tot de Jezuïeten door den Katholieken Koning Carlos III uit de Spaansche bezittingen werden verdreven. Na hen kwamen achtereenvolgens -ranciskanen, Jozefienen en later wereldgeestelijken. Maar bederf sn zedenverwildering konden niet meer worden geweerd en de missie werd opgegeven.
In 1900 vraagt de bisschop van Chihuahua, van wiens bisdom (250.000 km2) ook de Tarahumara deel uitmaakt, de Jezuïeten de missie te hernemen. Onze Paters trekken aan het werk, maar noeten na twintig jaar bekennen dat hun pogingen haast niets Dpleveren. Het licht van het Evangelie scheen maar niet te kunnen doordringen tot de duisternis van deze geesten.
Toen werd besloten tot het toepassen van een nieuwe methode : met kinderen beginnen, van lieverlede christelijke huisgezinnen vormen en die in eigen dorpen vestigen. De ouders, die zich niet veel bekreunen om hun kinderen, werden verzocht hun kleuters van de hooge bergen te zenden naar de scholen door onze missionarissen gebouwd, vóór de ondeugd hen kon bederven. Deze kinderen zouden de eerstelingen zijn van een herboren ras.
In de Tohuisado's (tohui = kind) of kinderhuizen, stonden de jongetjes onder de leiding van leekebroeders-Jezuïeten en werden de meisjes toevertrouwd aan de Zusters Dienstmaagden van het H. Hart.
IHS ~ ~