Het was de vooravond van Vrijdag-kliwon, d. w. z. een buitengewoon geschikte tijd om geesten op te roepen en te raadplegen. Ja, om dat goed te begrijpen, moet je Javaan zijn. Die kent de kunst om voor elke bijzondere handeling de meest geschikte tijd uit te rekenen. Hij kan b. v. uitcijferen, of hij mag trouwen met een meisje, dat op Zondag is geboren, want uit de geboortedagen van de verloofden kan hij opmaken, of zij samenhooren. Hij weet precies op welken dag hij mag oogsten en zaaien enz.. En hij weet ook wanneer kliwon, een van de vijf Javaansche marktdagen, samenvalt met Vrijdag, dan is de vooravond van dien dag de geknipte tijd, om met geesten in contact te komen.

Het was dus vooravond van Vrijdag-kliwon. Wij zouden de ouders van een katholiek meisje gaan bezoeken; heel vriendelijke en welwillende menschen, die rustig hun gewone dessaleventje leefden zonder geloof nog, maar vol bijgeloof. Het zal wel de wil van O. L. Heer zijn geweest, dat wij op een heel ongelegen oogenblik binnen kwamen. Ongelukkiger kon het al niet, tenminste voor hen, want onverwacht zonder dat ze ons hadden zien aankomen, stonden wij voor de open deur, terwijl zij juist bezig waren met een vreemdsoortige plechtigheid. Niets vermoedend van de zonderlinge ceremonie, riepen wij : « Koela noewoen », wat ongeveer hetzelfde effect heeft als aanbellen in Holland. De menschen zijn waarschijnlijk geweldig geschrokken, toen zij ons hoorden. Zij hadden heelemaal geen gasten verwacht op dat warme uur, en bij deze gelegenheid hadden zij zeker geen Rama's noodig. De dochter, die katholiek was, noodigde ons uit binnen te komen, maar zei verder niets.

Drie weken geleden waren wij daar ook geweest en werden toen heel hartelijk ontvangen. Maar nu P Wat was er nu gaande ? Zouden zij zoo plots vijandig zijn geworden ? Vlak bij de deur op de amben zaten man en vrouw deftig gekleed recht tegenover elkaar. Zij groetten ons niet, keken ons niet aan, verroerden zelfs niet, maar bleven kalmpjes op de amben zitten, leder had een kleurig gebatikten doek over de gekruiste beenen, en tusschen hen in stonden thee en koekjes en beschuiten en een koperen presenteerblad met een theepot er op. Ik snapte er niets van, want

IHS