herhaling le bidden en werd zoo dikwijls verhoord, dat ik aan de kracht des gebeds niet meer twijfelde. Verschillende twijfelingen omtrent bel Christendom losten zich voor en na op. Nog ontdekte ik, na mijne zware krankheid, dat mijne wijze van lief le hebben weinig aan de roerende liefde van ciiristus beantwoordde, wyl ik mij van tijd lol tijd gewend had de liefde meer als doel, namelijk als de hoogste gelukzaligheid van mijn hart, hetwelk aan haar behoefte had, meer als genot, dan wel als middel tot hoogere volkomenheid te beschouwen. Den trotsch (vroeger toch waren trotschheid, eergierigheid en ijdelheid door beroemde mannen, die haar vleiden met hare grootheid, verhevenheid, genie enz. ongemerkt in haar opgewekt) den trotsch, zegt zij, had ik reeds volkomen, voor zooveel in mij was, afgelegd en met denzelven alle ijdele studie, die niet verbetering van mijne kinderen ten doel had. Nu hield ik ook op, zooveel hel aan mij lag, de liefde als doel le beschouwen; ik berekende minder, wat ik ontving, dan wat ik gaf, en werd slceds rustiger."

Na een gezet onderzoek der Christelijke waarheid en eene naauwkcurige beproeving van haar geweien, was zij langzamerhand en na verloop van drie en en een half jaar geheel met de omhelzing des Christendoms gereed geworden.

Wij willen hier hare geschiedenis niet voortzetten, maar hun, die er prijs op slellen om de practische zijde des Chrislendoms of het Christelijke leven in den mensch diep en helder le zien opgevat en voorgesteld, eenige proeven daarvan uil de aanteekeningen der Vorstin, in haar dagboek voorkomende, hier mededeelen.