donkere mangoboomen Soso zien verdwijnen. Pater Jaivenois werd er dit jaar belast met het nieuwe retraitenhuis. Tot Juli werden er 17 retraiten gegeven aan 479 retraitanten. Om zoo drie dagen zieleloutering mee te maken, hebben verscheidene groepen voor de heen- en terugreis een tweehonderd kilometer afgelegd. Of onze Oeraons er iets voor over hebben !

Pater Lonneux, mijn oud-rector van Ranchi, ontving me te Gumla met open armen en warme soep. De post bestaat sinds vier jaar.

Toentertijd zoudt ge vergeefs gewacht Per fiets van Gumla hebben op het Yisu ki barai van chonaar Majhatoli. colade-ventjes. Maar nu !

Onze flinke architekt, Pater Alfons Ceeraert bouwde er een fraai college voor de studentjes uit Barway, jashpur en Noatoli. We tellen er onder onze katholieken den sub-magistrate, een advokaat, klerken in verschillende posten van de administratie.

's Anderen daags per fiets naar Majhatoli. Tegen een feilen wind in, bergopwaarts, over een doorgroefden klei- en zandweg, in volle regenseizoen. « Beentjes rekken, peezen strekken ! » Een tiental kilometer ver peddelde ik dapper door. Hier lag de weg hersteld met een laag losse roode klei, die plakt aan banden en remmen als eén bloedzuiger op een gezonde kuit. Er af, vriendje, schrabben en krabben. Geen baat, de wielen liepen vast. Het ritje werd een cross-country met meerendeels de fiets op den schouder. Schietgebedekens hielpen niet, patientie was de wet. Rond twaalf uur strompelde ik bekaf Majhatoli binnen, een kleine post met 6.000 brave parochianen, bestuurd door inlandsche priesters.

Daar blijven en uitblazen was het ordewoord. Als ge ooit een echt gulle gastvrijheid wilt genieten, kom dan naar Chota Nagpur, de missionarissen hier kennen dat stieltje.

Den volgenden dag met drie begeleiders te paard naar Tongo. Door het danig regenen van den nacht te voren, waren de rivieren

nog gezwollen en alle bruggen Te paard van Majhatoli zoek... en er kruisen zoo maar naar Tongo. elf rivieren den weg van Majha¬

toli naar Tongo. Een van mijn