staking in St. Xavier's ? Eenvoudig omdat de politiekers het goed achtten den revolutionairen geest onder de jongens weer eens wat op te hitsen : de jaarlijksche manoeuvers van hun leger.

Verwaande kereltjes.

De studenten kwamen natuurlijk met grieven tegen het collegebestuur voor den dag... zoodra de staking aan den gang was. Daarvóór wist niemand dat ze grieven hadden, maar het was beslist, — er moest staking zijn en, wat er ook gebeuren mocht, ze zouden een voorwendsel vinden — hoe belachelijk ook.

Misschien ook zochten eenige kwajongens in die staking een gelegenheid om den held uit te hangen. Op ons college studeeren de gebroeders Bose, neven van Subash C. Bose, die President is van het Nationaal Congres en dus, na Mahatma Candhi, de eerste figuur in de Indische politiek. De twee jongens deden al lang hun best om haantje de voorste te spelen : in de klas waren ze precies geen arenden, maar verwant met den President van het Congres genoten ze aanzien, vooral onder onze Hindoesche studenten. Een staking door die twee Bose-kereltjes op touw gezet zou hun invloed versterken, hun naam in de kranten zetten. Ze zouden de baan opgaan van hun beroemden oom, die als student ook veel rumoer maakte en die, zeggen ze, den Rector van zijn college eens den trap afstampte. Welke de eigenlijke reden ook geweest is, het was besloten dat er staking moest uitbreken in St. Xavier's en dat een voorwendsel daartoe moest gevonden worden.

Het vuur aan de lont.

Op den feestdag van den Rector lezen vertegenwoordigers der verschillende klassen een toespraak voor. De jongste van de Bose s was ook aangeduid. Gaat hij mij daar nu niet aan het donderen tegen het « brutaal Britsch Imperialisme » ! Erg kiesch was het niet, vermits de Rector nu toch eens niets niemendal met Britsch Imperialisme te maken heeft ! De kerels hoopten, dat de Rector hun zeggen zou, dat politiek bij zoo 'n feestwenschen niet te pas komt, maar hij zei niets. Had hij ook maar één woord daartegen uitgebracht, dan had heel het collegebestuur partij gekozen