Wat ik hier geschreven heb over een Hindoeïstische begrafenis, gebeurde ook bij Mahabir. Maar hetgeen mij in de processie verbaasde, was de drievoudige vereering. Dat had ik vroeger nog nooit gezien. Daarover zou ik, zoo snel mogelijk bij een of anderen Hindoe inlichtingen inwinnen.
Meer dan een heilige !
Bij geval vond ik in den winkel, waar ik binnen ging, een ouden vriend, een geleerden Hindoe. Ik vroeg hem uitleg en hij vertelde mij, dat als het lijk van een Brahmaanschen priester naar de verbrandingsplaats wordt gevoerd, iedereen, om hem de verschuldigde eer te bewijzen, er zich driemaal voor moet neerwerpen.
« Het was dus een Brahmaansche priester. »
« Neen, het was het lichaam van Mahabir, den hanuman (een zwarten aap, die veel voorkomt in de omgeving van Bhagalpur) Mahabir is grooter dan een priester; hij is heiliger dan de heiligste heilige of Brahmaan. (Apen zijn heilige dieren in Indië.) Hij had zeer veel devotie voor Ram en daarom roepen ze « dat Mahabir bevrijd is. » Hij was volledig onthecht aan de wereld en daarom stopt zijn begrafenisprocessie niet éénmaal. Wanneer anderen sterven, kunnen zij nog herhaaldelijk herboren worden, voordat zij volledig in God opgaan, maar Mahabir zal niet herboren worden, omdat zijn dood de vereeniging met God beteekent. »
Bij verder vragen omtrent Mahabir, den aap, kwam ik te weten, daf hij dienzelfden morgen was gestorven op de veranda van een rijken, geleerden, orthodoxen Hindoe, die welwillend een groote som geld besteedde aan de waardige begrafenis van dezen aap, die volgens zijn geloof een god was.
Een maand later ontdekte ik, dat de heele familie van dien man voor dertien dagen het huis had verlaten (zoolang de goede geest van Mahabir de wereld niet verlaten had om in God op te gaan). Op den dertienden dag had de eigenaar zijn boete volbracht en alle gebruikeli|ke ceremoniën verricht. Hij had zoo maar 1.200 roepieën uitgegeven.