!

paal binden. Tot- den volgenden morgen waren de soldaten en het volk vrij met de gevangenen te doen, wat hun beliefde. Bij het aanbreken van den dag kwam de commandant kijken, hoe zijn slachtoffers het maakten. Hij kon tevreden zijn. Hun kleeren waren gescheurd; builen en bloed op hun heele lichaam bewezen hoe stokken en gebalde vuiste en haj-de schoenen hen wakker hadden gehouden.

Nog steeds weigerde P. de Britto Sjiva te aanbidden. Hij werd gegeeseld en toen met vastgebonden handen en voeten tusschen twee boomen omhoog getrokken tot hij languit in de lucht hing en al zijn leden door de spanning uit elkaar werden gerokken. Na geruimen tijd wierpen zijn beulen hem, stevig aan handen en voeten geboeid, 'n een stinkend, vochtig hol.

Een der twee katechisten viel af, maar de volharding van den andere troostte P. de Britto in dit verlies. P. de Britto en zijn katechist werden toen in de gloeiende zon ontkleed en op een rots met scherpe punten uitgestrekt. Acht beulen s'oegen hen onbarmhartig tot bloedens toe en kregen toen het bevel op het lichaam van P. de Britto te trappen, zoodat de rotspunten diep in zijn lichaam binnendrongen.

Toen beide geloofsbelijders in de gevangenis waren teruggebracht, werd de katechist opnieuw gefolterd. Met een uithangend oog werd hij daarna voor P. de Britto geleid. Deze wenschte hem geluk met zijn heldhaftigheid en genas het oog op wonderbare wijze, maar de verblinde commandant wilde aan dit wonder niet gelooven.

Voor den koning gevoerd, weet de pater het christendom zoo overredend te verdedigen, dat hij in vrijheid wordt gesteld, met het verbod echter, nog ooit in Marava het katholicisme te prediken.

Terug naar Europa.

Bij zijn medebroeders werd hij met vreugde ontvangen en als een martelaar vereerd. Waar hij kwam, werd hij gevierd en verzorgd om van het doorstane leed te herstellen.

Van zijn overste kreeg hij verlof om naar de missie van Marava terug te keeren. Toen trof hem een zware slag : hij moest