verlangende harten.

Het doet mij telkens weer goed zoo 'n volle klas met gespannen aandachtige gezichtjes te zien luisteren naar het geradbraakte Javaansch van ons, Hollanders. Ik heb mij dikwijls afgevraagd, wat die kleuters daarvan wel kunnen snappen. Och, O. L. H. vult wel aan.

Een van onze fraters had een drie kwartier gesproken over het berouw. « Met vlijt herhalen » vermaande hij, « een volgende maal ondervraag ik daarover ! » Drie weken later komt hij weer op het schooltje. « Waar heb ik den vorigen keer over gesproken P » Een heel bosch vingers de lucht in. « Wie durft het navertellen? » Drie vingers... « Jij daar! » Een van de jongens trad naar voren. Nou, daar was moed voor noodig. Herhalen wat zoo lang geleden werd uitgelegd ! Vlot en parmantig begon hij het lijden van Jezus te verhalen. Als inleiding bedoeld, dacht de frater. Maar het duurde al een half uur, de les was bijna om en de frater wilde toch ook nog wat zeggen... Toen de fraters in den loop van den namiddag bij den jongen aan huis kwamen en vroegen, waarom hij zoo lang over Christus' lijden had uitgeweid, vertelde hij : « Ja, Rama, mijn makkers begrijpen daar nog zoo weinig van, nu wou ik hun dat eens uitleggen. » Aan den onderwijzer had hij een Nieuw Testament gevraagd en met twee vriendjes had hij het heele lijdensverhaal van buiten geleerd. Wie het eerst in de klas een beurt kreeg, zou niet over het berouw maar over het H. Lijden spreken... Geen van deze drie was gedoopt.

Niet lang geleden gebeurde het. Bij het begin van den speeltijd stapte ieder van ons met bolle zakken een klas binnen om onzen prijzenrijkdom in volle glorie op het tafeltje van den onderwijzer uit te stallen : allerhande spullen waar Javaansche dessakinderen blij mee zijn : notitieboekjes, een tennisbal, een vulpotlood; een spiegeltje, ringen en kralen voor de meisjes; blikken doosjes, gekleurde platen enz... Ik heb eens meegemaakt dat de eerste van de klas een... leeg schoensmeerdoosje uitkoos. Dezen keer zouden we meer succes beleven. Een meisje van een jaar of acht, dat de eerste prijs zou krijgen, kwam diep voorover gebogen tot voor de klas gekropen en vlak bij mij neerhurken, zooals