durend de slachtoffers onzer eigen onwetendheid (op hygiënisch gebied) en dit is des te vreemder (1. en dit vind ik des te vreemder), omdat wij ineen tijd leven, waarin aan goed onderwijs zooveel waarde gehecht wordt." (N. v. d. D.)

„Zijne (Christiaan Huygens') geniale oorspronkelijkheid en zelfstandigheid verdienen te meer bewondering (1. bewonder ik te meer), omdat hij leefde tegelijk met Descartes , onder den invloed van wiens bespiegelingen en natuurkundige hypothesen toen zelfs de grootste denkers in hooge mate verkeerden.'' (N. v. d. D.)

De beide laatste zinnen zijn blijkbaar zoo gedacht, als ze door mij veranderd zijn , maar in een anderen vorm neergeschreven ter vermijding van het, door vele schrijvers al te zeer geschuwde woordje ik.

„Maar", hoor ik dezen en genen vragen, „als het verschil dan toch in vele gevallen zoo gering is, waarvoor zullen wij de bedoelde woorden dan nog zoo streng uit elkaar houden ? Het komt wel meer voor, dat één woord twee verwante beteekenissen heeft." Mijn antwoord daarop is, dat het verlies van elk woord , waar geen ander voor in de plaats komt, verarming van de taal beduidt. Ieder zal zeker wel toegeven, dat die taal het hoogst staat, waarin men de fijnste onderscheidingen tot haar recht kan laten komen. Wie dus meewerkt tot het verloren gaan van onderscheidingen, werkt het taalbederf in de hand. Ten bewijze hoe, door het niet acht geven op het besproken onderscheid, dubbelzinnigheid kan ontstaan, doe ik nog de volgende aanhaling:

n't Zou ook niet te verwonderen zijn , als den een of anderen tijd (aan de overzijde van het IJ) iemand in het water geraakte en om het leven kwam, omdat er totaal geen straatverlichting aanwezig is" (N. v. d. Dag).

Met het oog op de algemeene verwarring van omdat en doordat neemt men nu aan, dat de schrijver het ontbreken der straatverlichting als mogelijke oorzaak van het verlies van menschenlevens wil aangemerkt zien. Maar als hij nu eens wilde zeggen , dat men zich niet over zulke ongelukken zou verwonderen , omdat er in het bedoelde gedeelte der gemeente geen straatverlichting is ? Dan zou hij geen ander middel hebben om dit uit te drukken, dan het vooraan plaatsen van den redengevenden zin. Zoo heeft slordigheid in de onderscheiding der synoniemen gedwongenheid in de constructie ten gevolge: de straf volgt de misdaad op den voet.