Simon, na Madame Vuylendreta maken drie schilders, Nello, Bruyn en Buffelmacho, den ouden dokter Simon wijs, dat zij hem door allerlei toovermiddelen in kennis zullen brengen met eene buitengewoon mooie vrouw. Volgens hunne aanwijzing komt de dokter 's nachts op eene afgesproken plaats en stijgt op een os, die niemand anders is dan één der schilders in eene ossenhuid genaaid. De os werpt zijn doodelijk beangsten berijder in een kuil. Het stukje is ontleend aan de 9de novelle van den 8sten dag. Calandryn of de man in baarens nood (1739) eindelijk is ontleend aan de 3de novelle van den 9den dag; de drie schilders spelen ook daarin eene rol en versterken, geholpen door dokter Symon, den onnoozelen Calandryn in zijne meening, dat hij zwanger is.

De kluchtjes van Dorema de Vries zijn akelig flauw en staan mijlen ver beneden de novelles, die er de stof voor leverden; al de aardige trekjes van deze worden er in gemist. Dat is niet het geval met het volgende blijspel, dat in 3 bedrijven verdeeld is.

De gehoorende filosoof, door slagen bevredigd (1738) wordt aan C. G. Moering toegeschreven. Valorio, een dwaze tooneelgeleerde, die allerlei onzin uitkraamt, wordt volstrekt niet bewonderd door zijne jonge vrouw Isabelle. En dat wordt er niet beter op, als Quirirtus, een vroegere minnaar van haar, die een jaar lang afwezig is geweest, terugkeert en haar getrouwd vindt. Quirinus neemt oen anderen naam aan en verhuurt zich als knecht bij Valorio. Hij maakt zich spoedig bekend aan zijne nieuwe meesteres en een afspraakje is daarvan het gevolg, 's Avonds, als het echtpaar op de slaapkamer is en Valorio over al zijne kwalen klaagt, sluipt Quirinus op een afgesproken teeken ongemerkt binnen en verbergt zich in de kamer. Nu vertelt Isabelle haren man, dat de nieuwe knecht haar zjjne liefde verklaard heeft, en dat zij beloofde van nacht in den tuin te komen, om hem daar op te zoeken. Op haar raad trekt Valorio kleeren van zijne vrouw aan, wapent zich met een stok en gaat naar den tuin. Quirinus, die eerst gemeend had, dat Isabelle hem verried, heeft nu al den tijd om zijne geliefde te spreken; daarna gaat hij, ook met een stok gewapend, den tuin in en ranselt den filosoof in vrouwenkleeren duchtig af, terwijl hij doet, alsof hij zijne meesteres voor zich ziet, die hare echtelijke trouw wil verzaken. Familieleden en dienstboden komen er bij te pas ; Quirinus verklaart, dat hij de trouw zijner meesteres op de proef heeft willen stellen, en Valorio is zeer tevreden over de handelwijze zijner vrouw en