geschikt voorwendsel vonden om met de kerkelijken een compromis te sluiten, hun 'gelederen zouden nog wat meer gedund zijn.

We moeten zelfs veronderstellen, dat de socialistische leden nog hooger getal hadden bereikt, nu ze reeds in deze 208 gemeenten tot het dubbele kwamen; want was een evengenoemd compromis niet gesloten, wellicht zouden nog vele niet-kerkelijken óf door thuisblijven óf door hun Stjem een socialist in den raad hebben gebracht, waar hij nu nog werd geweerd.

Het eigenaardige toch immers van de S. D. A. P. is, dat zij tallooze stemmen werft van menschen, die niet bij haar behooren, noch tot haar organisatie willen gerekend worden, maar uit ontevredenheid of anti-clericalisme op hare candidaten stemmen.

Het blijft nog altijd waar: niet-kerkelijken stemmen slechts bij uitzondering op kerkelijke candidaten, doch nietsocialistien stemmen dikwijls en zelfs en massa op socialistische candidaten.

Tegenover dit stijgend aantal socialistische raadsleden hebben wij niet alleen moeten zorgen, dat er geen tweedeof derderangsmenschen van onze zijde in den raad werden gekozen, maar wij moeten, ook omdat de socialisten in de 'gemeenteraden overal zoo'n grooten mond spreken, daartegenover degelijke wetenschap en wetenschappelijke actie plaatsen, want het socialisme heeft geen beter propagandisten dan zijn onwetende bestrijders. Tegenover het roiode geschreeuw ander geschreeuw stellen, is minder noodi'g, ondoelmatig zelfs, want bij een wedstrijd in 't schreeuwen verliezen de kerkelijken het altijd. Wij moeten het socialisme in de raadsvergaderzalen overwinnen door onze daden te stellen tegenover het socialisme daar buiten.

Mr. P. J. M. aalberse zeide het reeds in de inleiding van den eersten druk van Cathrein's Het Sodialisme:

„Onze taak is tweevoudig: positieve actie tot verbetf ring van het lot van arbeiders en middenstand, en daarnaast de negatieve actie, de bestrijding der sociaaldemocratie.

„De tijd, dat men meende het socialisme te kunnen bekampen door het een beetje belachelijk te maken, door het onmogelijke van het allesdeelen--systeem, door geen tegenwoordig socialist voorgestaan, in schelle kleuren aan te toonen, door met enkele citaten het godsdienst-vijandige van de meeste socialistische leiders te bewijzen, •— 'deze tijd is voorbij. Op hun werkplaatsen en in openbare vergaderingen hebben de arbeiders al wel zóóveel van het socialisme vernomen, dat zij slechts meelijdend de schouders ophalen voor den redenaar, die in zijn onschuld meent op die wijze de sociaal-democratie te kunnen bestrijden.

„Denkt niet, dat gij het socialisme practisch afdoende bestrijdt, wanneer gij het foutieve en onhoudbare ervan aantoont. Ook dat is noodi'g, zeer zeker, maar 't is niet het ééne, 't is zelfs niet het hóógst noodige.

„Wat noodi'g is, dat is de volle en eerlijke erkenning van de maatschappelijke misstanden, — wat noodig is, dat is de ernstige bestudeering van de velerlei oorzaken, welke die misstanden ten gevolg hebben gehad, — wat noodi'g is dan ten slotte, dat is de krachtige wil, om door verstandige sociale wetgeving en degelijke actie, vooral door de vakvereenigingen, die misstanden te verhelpen, en, waar en in zoover reeds mogelijk, de oorzaken ervan weg te nemen."

Zelfs Bebel beaamde dit, toen hij toegaf, dat de proletariseering de bron is, waaruit het socialisme zijn voedsel put. „Hebt gij een middel", zoo vroeg hij, ,,om die bron te doen opdrogen en om de verarming der groote menigte tegen te houden ? In dat geval zult gij het socialisme kunnen meester worden!" De schrijver van Het Socialisme besluit na deze aanhaling:

Als politieke partij wordt het bevorderd door verarming, onderdrukking en als gevolg daarvan door ontevredenheid. Men moet daarom de doeltreffende bestrijding naast den invloed van den christelijken godsdienst zoeken op het terrein der practische sociale hervormingen. Eerst als men de redenen tot gerechtvaardigde klachten heeft weggenomen, zal het socialisme zijn kracht verliezen."

\\ il men daarnaast en daarna de negatieve actie voeren, en het socialisme bestrijden door het foutieve en onhoudbare van dit stelsel aan te toonen, dan dient men het) stelsel, de leer en de 'geschiedenis ervan te kennen. Hiervoor gebruike men het reeds meer genoemde boek Het Socialisme, waarvan de derde druk bij Futura verschenen is, van welke nieuwe, zeer uitgebreide, uitgave meer nog dan van een vroegeren druk gezegd kan worden, dat het 'geeft „de beste weerlegging van de sociaal-democratie."

Chr. J. Vrucht.

KORTE BERICHTEN.

Kranten voor de Militairen. — Met belangstelling lazen wij in de bladen oproepingen, om kranten aan de militairen te zenden, met de bijvoeging, dat het Centraal Bureau voor de K. S. A. bedrukte adresbandjes beschikbaar stelt. Een R. K. Pastoor wekte zelfs de Z. E. Pastoors op, de geloovigen op den kansel aan te sporen hun gelezen couranten aan de militairen te willen opzenden. Hij noemde dit, daar het Centraal Bureau de bandjes gratis beschikbaar stelt, „een aalmoes, die niets kost:."

Hoewel hartelijk dankbaar voor die medewerking, moet toch opgemerkt worden, dat deze ..aalmoes" wel degelijk ve e 1 'geld kost aan . . . het Centr. Bureau. Ruim een half millioen kranten zijn nu op deze wijze reeds aan de R. K. militairen bezorgd. Ruim een half millioen bandjes zijn dus reeds gedrukt en aan de krantenverzenders telkens in pakjes van 60 verzonden. Wanneer men nu bedenkt, dat die adressen door overplaatsingen telkens weer veranderd moeten worden, zal men begrijpen, hoeveel arbeid en geld met dit werk is gemoeid. Immers de kranten kunnen wel portvrij worden verzonden, maar niet de bandjes, zooals deze bedrukt en wel door het Centraal Bureau aan de krantenverzenders worden toegezonden.

Voor eenigen tijd hebben wij nog eens een noodkreet laten hooren; bij gebrek aan geld zou dit zoo bij uitstek nuttige werk gestaakt moeten worden.

Het gevolg was, dat wij van verschillende zijden voor dit doel giften mochten ontvangen.

Maar helaas! thans overschrijden de uitgaven weer aanzienlijk de inkomsten.

Mogen wij daarom nogmaals een beroep doen op den financiëelen steun der Katholieken ?

Zooveel mogelijk wordt aan alle gevers bericht van ontvangst gezonden.

Het Centraal Bureau voor de K■ S. A.

Katholieke Actie in Italië. — Het bestuur der »Katholieke Actie" in Italië heeft, naar D\e Tijd aan den Osservatore ontleent, in zijn jongste zitting een reeks bepalingen goedgekeurd betreffende de organisatie der katholieke actie in Italië. \\ ij ontleenen daaraan de volgende eerste vier paragrafen :

1. De „Unione Popolare" — eene organisatie als onze K. S. A. — omvat in haar al'gemeene doeleinden geheel de katholieke beweging in Italië.

2. De ,,Unione Popolare" heeft als eigen algemeen bestuur het bestuur van de katholieke actie in Italië en als lokale organen de diocesane besturen, die afhankelijk zijn van het hoofdbestuur.

3. Met het oog op het karakter en het doel van de „Unione Popolare" moeten alle katholieken, die deelnemen