Een ouderling kwam dezer dagen op huisbezoek bij een lid der gemeente, een man die al sedert enige tijd zonder werk was.
— En waar leeft je gezin nu van ? informeerde de ouderling.
— Dat weet ik zelf niet. Maar U begrijpt wel, dat ik alles aanneem wat ik kan krijgen. Als een kroegbaas mij Zaterdagavond meedeelt, dat ik werk bij hem kan krijgen, sta ik Zondagmorgen achter de tapkast.
Daar is noodzakelijke Zondagsarbeid en niet-noodzakelijke Zondagsarbeid.
Wat onze werkloze broeder wilde aannemen, zou het laatste zijn: niet noodzakelijk.
Maar die man en zijn vrouw en zijn kinderen moeten toch leven!
Ja, maar niet met overtreding van Gods gebod.
Is Zondagsarbeid in zo'n geval dan zonde ?
Ja zeker, absoluut.
* , *
-ï*
Er zijn landen, die er financieel heel ellendig voorstaan.
Merkwaardig: voor een deel zijn dit landen, die mee de oorlog gewonnen hebben: Engeland, Frankrijk.
Terwijl de verliezers Italië en Duitsland er al heel aardig weer bovenop zijn.
Ook met ons land is het niet schitterend gesteld.
Hoe er weer bovenop te komen? Door hard te werken, de productie tot het uiterste op te zwepen, en te sparen.
Dat tweede heeft de regering zich in het oor geknoopt. Véél produceren, dan kunnen véél goederen worden uitgevoerd, dat brengt véél dollars in het laatje... Hoe harder gewerkt wordt, hoe meer wordt verdiend.
Als — zo peinst de regering — alle machines in plaats van 5% dag eens 7 dagen per week draaiden, dan zouden veel meer goederen op de markt worden gesmeten en zou onze geldpositie tegenover het buitenland veel gunstiger worden.
Maar die machines kun je niet op
hun eentje laten draaien — daar zijn mannetjes bij nodig. Nu ja, wat geeft dat, er zijn zoveel mensen die op Zondag moeten werken, dan er nog maar wat bij!
Noodzakelijke Zondagsarbeid ?
In strikte zin: neen. En dus zonde.
# , *
*
Maar is er, zó gezien, eigenlijk wel noodzakelijke Zondagsarbeid ?
En of!
Daar is in de nacht van Zaterdag op Zondag bij noodweer een schip op een zandplaat gelopen in de buurt van de kust.
De bemanning verkeert in levensgevaar.
Ze is nog te redden — è,ls de hulp niet te lang uitblijft. Met een uur is het schip onherroepelijk in de diepte verdwenen en worden alle opvarenden een prooi van de woeste golven.
Maar de vuurtorenwachter heeft het drama van verre aanschouwd. Hij heeft de kustwacht gewaarschuwd en reeds is de reddingsboot op weg naar het wegzinkende schip.
Wat gelukkig dat die man daar hoog in de lucht niet op Zaterdagavond 12 uur de deur achter zich heeft gesloten en naar huis is gaan slapen, en dat die lui van de kustwacht op elk sein klaar stonden om de zee in te gaan!
Noodzakelijke Zondagsarbeid.
Hetzelfde moet worden gezegd van de politie, die ook op Zondag heeft te waken voor onze veiligheid, van de brandweer, die gereed staat ook op Zondag als 't nodig is elk moment uit te trekken, van de gas- en electriciteitsbedrijven, omdat je toch op Zondagavond en nacht stad en dorp niet in donker kunt laten zitten.
Dit alles is zó duidelijk, dat er geen woord meer aan behoeft te worden verspild.
* , *
*
Ons volk, in 't bijzonder ons Christenvolk heeft een hardnekkige strijd gevoerd al de eeuwen door voor behoud van de Zondag.
En het zal dit ook in onze dagen doen, als het nodig mocht blijken.
Vooral de Afgescheidenen hebben zich in die strijd „berucht" gemaakt.
Elke grote stad had vroeger haar schutterij. Een soort militaire macht om plaatselijk te kunnen optreden.
Om paraat te blijven, waren militaire oefeningen nodig.
In de week moesten de fabrieken blijven draaien. Dus wat lag er nu meer voor de hand dan dat die excercities op Zondag werden gehouden.
In onkerkelijke plaatsen met veel kroegbezoek juichte men dit voornemen toe. Vooral de vrouwen van de arbeiders, 'k Heb liever, dat mijn man aan 't excerceren gaat, zo zeiden zij, dan dat hij in de kroeg zit zijn zuur verdiende weekgeld te verteren ten koste van ons en onze kinderen...
In plaatsen met een „kerkse" bevolking stond men er anders tegenover.
Velen waren te slap om tegen de stroom op te roeien.
Maar in Noord-Holland was een groep Afgescheidenen, die het vertikten om op Zondag aan 't excerceren te gaan. Ze weigerden aan de oproep van de plaatselijke Overheid gehoor te geven en — werden in de bajes gezet.
Dit trok de aandacht in heel het land. En het gevolg was, dat de Zondag van de oefeningen werd vrijgehouden.
* , *
*
Zo komt er nü al, alleen reeds op het bericht van het voornemen van de regering om bepaalde bedrijven de Zondag te laten doordraaien, verzet van alle kanten.
Christelijke vakbonden, Christelijke Vrouwenbond
En de stroom zal nog wassen.
Goed zo, hoe meer hoe beter.
De regering heeft enkel nog maar haar voelhorens uitgestoken, om te zien, hoe ons volk op een eventuele maatregel in die geest zal reageren.
Zij wil er eerst nog met de „kerkelijke autoriteiten" over praten.
Wat blief — kerkelijke autoriteiten, wat zijn dat voor spoken?
Ja, zo staat het inderdaad in het officiële bericht. Ach, dat onze Regeringsvoorlichtingsdienst de taal der Reformatie beter verstond!
Maar erger is, dat hij de geest der Reformatie niet verstaat.
Indien wèl, dan zou hij met deze Zondagsvlieger niet zijn gekomen.
I. S.
^J-e kunt geen mensen leren kennen uit boeken.
l j
Jitim
niïsSt