Brengt deze lente een nieuw geluid ?

Je durft het bijna niet meer te geloven en toch blijf je diep in je hart hopen, dat de vredespogingen, die telkens opnieuw worden aangewend, eens tastbare resultaten zullen afwerpen. Dat de dreiging en de angst voor een derde wereldoorlog eens weggenomen zullen worden, zodat het leven der volkeren zich weer normaal kan ontplooien.

De vorige week weerklonk er door de gehele wereld weer een krachtige roep om vrede.

Zo positief, zo concreet werd deze zaak gesteld, dat je niet anders zou verwachten dan dat deze boodschap aansluiting zal vinden in de harten van de grootmachten dezer aarde, zodat ze de handen in elkaar zullen slaan om gezamenlijk tot een oplossing van deze uiterst belangrijke kwestie te komen.

Wie deze boodschap de wereld inzond ? Wel, het was niemand anders dan President Eisenhower, die op een lunchbijeenkomst van de Amerikaanse vereniging van dagblad-redacteuren te Washington hierover sprak. Hij stelde aan alle volkeren voor zich niet zo te bewapenen. De kosten, die hierdoor uitgespaard worden, kunnen in een fonds gestort worden voor steun en opbouw van de gehele wereld.

Uit dit fonds zouden scholen gesticht, ziekenhuizen opgericht, voedsel verstrekt en woningen gebouwd kunnen worden.

Je staat verbaasd te kijken, wat er met het geld gedaan kan worden, dat nu gebruikt wordt voor het fabriceren van oorlogsmateriaal.

Inplaats van één moderne bommenwerper kan men in meer dan 30 steden een moderne school bouwen. Of men kan voor dit geld twee electrische centrales oprichten, die

ieder stroom leveren voor een stad van 60.000 zielen. Twee ziekenhuizen kunnen hiervoor geopend worden. Voor een enkele straaljager kan 3750 ton graan worden gekocht, terwijl een torpedobootjager het bedrag vertegenwoordigt van een aantal nieuwe huizen, waarin meer dan 8.000 mensen kunnen wonen.

Als al dat uitgespaarde geld in een fonds gestort werd, wat kan er dan veel gedaan worden tot herstel en opbouw.

Eisenhower besloot zijn rede met deze woorden: „Het is thans één van die ogenblikken in de geschiedenis, waarin de volken voor een ernstige keuze staan. Het is het ogenblik voor de regeringen in de gehele wereld om in alle eenvoud en oprechtheid uitdrukking te geven aan haar voornemen. Het is het ogenblik waarop zij de vraag moeten beantwoorden, die de harten van alle geestelijk gezonde mensen vervult: is er geen andere levenswijze voor de wereld ?

Met de dood van Jozef Stalin is een tijdperk afgesloten en thans hebben nieuwe leiders in de Sovjet-Unie de macht in handen genomen. De banden met het verleden, hoe sterk zij ook mogen zijn, binden hen niet geheel en al. De toekomst kunnen zij voor een groot gedeelte zelf maken".

Of de nieuwe Sovjet-leiders de toegestoken hand zullen grijpen? We weten het nog niet. Hun jongste verklaringen zijn iets gematigder, maar het wachten is op hun daden.

Een prinselijk woord.

Bijna tegelijk met deze vredesoproep van President Eisenhower werd er een jeugdappèl van de Internationale Vredesbeweging gehouden.

In één van de mooie zalen van het Instituut voor de Tropen, waren Zaterdag heel wat jongelui bijeengekomen.

Het motto voor deze bijeenkomst was: „Jeugd dient de vrede".

Enkele spreeksters en spre¬

kers spraken over het onderwerp vrede en de houding van de Christen in deze.

Bijna algemeen is de mening, dat een Christen tegenover de oorlogsdreiging niets kan doen. We nemen meestal een negatieve houding aan. Tegenover andere dreigende gevaren, zoals ziekte en brand, gebruiken wij wel voorzorgsmaatregelen. We proberen de ziekten te beperken en het brandgevaar te verminderen. Kunnen we ook iets doen om de vrede te bevorderen? Ja zeker, is het positieve antwoord. Juist een Christen kan dit, want hij weet wat de ware vrede inhoudt, hij weet het fundament, waarop alleen deze vrede te bereiken is.

Allerlei richtingen, zo sprak Z.K.H. Prins Bernhard in zijn slotwoord, voeren propaganda voor de vrede. Zo doen dit, een ieder volgens eigen inzicht. Meestal wordt deze vredespropaganda gebruikt voor eigen voordeel. Zodra men het hiermee niet eens in, wordt de oorlog verklaard. Op menselijke basis is geen vrede mogelijk. Alleen het Woord van God leert ons, wat de waarachtige vrede is.

Jezus Christus is in deze wereld gekomen als de Vredesvorst. Door Hem ontvangen wij vrede in ons hart. Hij wijst de weg, hoe er in deze wereld vrede kan komen. Deze weg is de liefde tot God en tot de naasten.

Als ieder mens, als de volken, zich laten onderwijzen door het Woord van God, dan zal er vrede, waarachtige vrede in deze wereld komen.

Wij zijn slechts klein in getal, maar als een ieder dit ideaal uitdraagt in zijn omgeving, dan wordt er zeker iets bereikt.

Ieder woord, iedere daad in deze heeft betekenis.

Jongeren, weest mede-arbeiders aan dat Vredes-Koninkrijk, dat eenmaal op aarde gevestigd zal worden en waarvan de dichter reeds zong: „De bergen zullen vrede dragen, de heuvels heilig recht".

We zijn onze Prins dankbaar voor dit positieve woord.

Zullen ook wij als Christenjongeren positief medewerken om die vrede, zoals God ons dit leert in de Bijbel, te doen komen?

Met hartelijke bondsgroeten,