1

zijn! Zóó ver is het gekomen en men ziet het niet! °°r de broederlijke, genezende, samenbrengende leeriiid "-'lit der Kerk, die men verwerpt, is de liefdelooze, ^dervende, uit elkaar rukkende tucht gekomen van een, over elk ander; en aan die tucht geeft men de tuf °°rkeur!

rf f. Hoe schadelijk heeft het gemis van broederlijke, j? °üwende tucht gewerkt op ons Protestantisme in 0' ^ geheel, dat tegenover het ééne Rome verscheurd ar ^achteloos ligt.

iu;; , k wéét wel, dat er Independenten genoeg zullen zijn, ktf bullen zeggen: de fout ligt daarin, dat de Hervormf'j'Wk volkskerk heeft willen zijn; Gods volk en de Nd, die behooren niet te zaam; hoe eerder ze van s o1 ijar gaan, hoe beter!

(ik weet, dat anderen alles zullen schuiven op den ; ^ van deze eeuw; de ongeloovige wetenschap, zoo a' fen ze, heeft velen van het Christendom vergel' eemd; dat was niet te voorkomen.

r»fij,^aarop is dan echter mijn antwoord: er zijn inderlfl (JM allerlei vijandige machten in de wereld tegenover ;Ucl j istus en Zijn kruis; machten, die hun bondgenoo^vinden in het menschelijk hart; maar.. die mach;s5' l?'ijn er altoos geweest.

de Geest des Heeren, die onder alles door de jiieJ Jteld overwint, is er niet alleen vroeger geweest; tf i ook Die is er nu niet minder dan Hij er was in de t ö' der Apostelen, der Kerkvaders of in de dagen ^ ïTervorming, óók in zulke dagen dus, waarin de ft 6tk Volkskerk was; maar men heeft, vooral hier te 0, ^e, de kanalen, waardoor het water des Geesi^Y wil vloeien, afgesloten en daardoor dien Geest ge'1 ^Hinderd Zijn werk te doen.

gst'. zijn er in onzen tijd onder de „orthodoxen , die vb1 '§ den kranken toestand der Kerk niet doorzien;