lETS OYEK UIEN EN UIENTEELT.

Tal van eigenaardige gewoonten en stilzwijgende conditiën worden hierbij gevolgd. De schipper ontvangt behalve zijn vracht, die gewoonlijk 10 a 15 ct. per zak bedraagt, nog 2Va ct. voor het op den wal dragen, ofschoon thans de koopman meestal zelf zijn eigen draagvolk heeft. Het lossen, wegen, inpakken en weer opladen gaat zeer vlug van de hand. Terwijl de eene ploeg de zak inde schuit vol schept, draagt de ander den zak op den wal. Twee mannen, aan beide zijden van eene bascule, staan gereed om ineen ledige baal, gewoonlijk van zeer dun jutegaren gemaakt, den inhoud van de zak, die de drager op zijn hoofd heeft, op te vangen. Tegelijk staat de zak op de bascule en ineen oogwenk is er zooveel bij of afgedaan als noodig is om ’t juiste gewicht van den zak te verkrijgen. Dezelfde mannen geven dien vollen baal over aan den zeilmaker die ze ook ineen oogenblik zeer net en soliede dichtmaakt en eer deze klaar is, staan de andere twee weer gereed met een andere gevulde zak. Zoodoende is ’t mogelijk, dat op een dag dooreen niet zeer groot getal werklieden 4 a 5000 balen ter verzending worden gelost en gepakt. De dichtgemaakte balen worden op lange stapels gelegd tot de vrachtrijder (sleper genaamd) met een langen wagen, die hoogstens 1 meter van den grond is, ze ter bestemming naar de een of andere stoomboot komt afhalen. Voor dat ze op den wagen geladen worden, heeft de man met het toezicht belast (de baas), een merk op elk der zakken gezet, wat zeer noodig is om verwarring te voorkomen, aan welk merk de afzender bekend is met zijne koopwaar op de Engelsche markt. De verzending gaat al even vlug. Geregeld varen de zeebooten ’s avonds laat af en zijnde uien (mits de handel niet te slap en de prijzen niet al te laag staan) die ’s morgens gelost en gewogen worden, ’s avonds reeds op reis naar eender Engelsche havens. De verkoop in Engeland van producten, fruit enz. gaat ook niet altijd op dezelfde wijze. De een heeft zijn makelaar (broker) die hem zijn koopwaar toezendt in consignatie. Zoodra de fruit verkocht is, krijgt de afzender per post verkooprekening en, bij eenigszins belangrijk bedrag -altijd eene cheque op eender Engelsche banken ter betaling van het verkochte. De makelaar rekent voor zich na aftrek van alle onkosten 5 pCt. provisie. Namen zij nu maar nipts meer dan deze 5 pCt, doch vele afzenders hebben het ondervonden, dat behalve deze onkosten nog iets meer was ingehouden al ware ’t alleen door den prijs per zak 2 pence lager te noteeren dan anderen. Daarom dient deze zaak geheel in handen te zijn van zeer vertrouwbare en soliede menschen, iets waarover in ’t algemeen niet mag geklaagd worden. Anderen hebben hunne vaste kantoren of afnemers, die tegen overeengekomen prijzen, geregeld zekere hoeveelheid per week gebruiken. Nog anderen zenden hun artikelen naar de publieke verkoopplaatsen (Bazaars) (1), waar ze twee of meermalen per week bij pubhc auction worden afgeslagen. De opbrengst wordt door den tusschen(l) Bazaar is een Engelsch woord waarmee men eene zaal bedoelt, waar geregeld zekere waar te koop wordt aangeboden.

117