uur, kreeg de Doctorandus twee moeijelijke plaatsen op, de Theologant uit ’t O. en ’t N. Test., de Jurist twee zware Loyen, de Medicus twee Aphorismos Hippocratis. Hij moest met zijn explicatie te vijf ure naar noen gereed zijn. Van die explicatie hing nu alles af. Waren de professorale tegenwerpingen hem te magtig, dan werd hem ïsyn versoek beleefdelijk ontzegt,” met vermaning van beter op te passen. In ’t andere geval mogt hij zich tot den Eector wenden met verzoek om gepromoveerd te worden.

De Professoren moesten bij die heymelycke ondersoekinghe zeer heimelijk te werk gaan. Er mogt geen Bedel gebruikt worden, de ordinarisse Professor moest zelf mondeling of per brief zijn collega’s tot een gemeenschappelijk onderzoek uitnoodigen. ’t Moest gebeuren aan de huizen van één hunner, althans op een plaats waar men voor geen ontdekking der zaak had te vreezen. > Alles opdat soodanig ontseggen, indien het sonde mogen gebeuren, den ontseyden niet gedye tot schimp, schande of oneer en sulks in hem geen hevlijtigings-afJceer beantwoorde."

Van de twee bepalingen door dit besluit vastgesteld, is de laatste wel de merkwaardigste. De heymelycke ondersoekinghe voor al de ordinarisse Professores der Faculteit was de oorspronkelijke vorm van ’t tentamen. Dat tentamen werd een verpligting. ’t Doel der instelling was den indoctum te weeren.

De eerste bepaling was wijziging van iets dat reeds bestond, ’t Onderzoek naar handel en wandel van den