denker met naïve wanhoop uitgesproken : t Het leven is kort, de kunst lang 1” Ik voor mij, heb er mij mêe getroost. Dat uw aller ervaring beter zij dan de mijne. Dat onze vriend Walduin bij het plukken zijner bloesems, de hoop op «rijpe, kostelijke” vruchten niet geheel en al verlieze! Dat zijne pogingen wel slagen! Dat zijne hoop niet beschaamd worde, zij met dit glas hem toegewenscht 1”

Vrolijk werd er aangestooten, luide was de deelneming door de feestvierenden, onder ’t galmen van eenige toepasselijke toonen geuit. Joan Walduin had met opgeruimden zin alle zijne vrienden bescheid gedaan; toen hij zich weder neêrzette zag men een peinzenden trek op zijn gelaat, en verlegen woelde zijne hand door de krullende ligt bruine haïren door beweging en inspanning in hunne gewone sierlijke golving gestoord.

11.

nMit >Vorten|l&szt sich trefflich streiteo. OOF.THS.

«Flink gesproken! niet waar Walduin?” vroeg Wilchenstein, met zoo weinig mogelijk uitdrukking op zijn gelaat.

«Zeker!” was het aarzelende antwoord van dezen, «maar toch, de resultaten van Karei bevallen mij niet. Ik geloof” en hier begon hij met bijzondere warmte te