En dan die doodsklok-galra, waarvan

Men ver den klank nog hooren kan.

’t Vormt alles zaam een beeld van rust:

Die zon, die reeds de kimmen kust,

’t Gebom der klok, dat ginds verdwijnt.

Die baar, die ’t licht nog flaauw beschijnt..

De laatste zonstraal blinkt misschien,

Als men den doode in ’t graf zal zien.

Dan is de droeve pligt volbragt

Gelijk met ’t nad’ren van den nacht :

Maar ’t stralen van een eeuwig licht

Droogt dan den traan op ’t aangezigt.

Julij 57.

H. V. CZ.