welijken toon voort s dat ik vrees’lijk ongeduldig was, » omdat ik u iets te zeggen had, wat ik zoo even vergat!”

Half lagchend ziet Freule Laura, voor ’t eerst den Jonker aan.

»Permiteer me dan in de eerste plaats u eens zeer «bedaard te beknorren, se fait entre vieux amis. We I zien u nooit meer hier. Als ik vraag : waar is Freule »VAN BEiiGiiEN? klinkt het altijd : in den Haag ! Mijn » HemèJ! Freule, we regretteeren u allen, en we vergeven »’t u nooit, als ge werkelijk doet, wat men mij daareven «vertelde, dat ge voorgoed naar den Haag zoudt gaan!”

Nog eenmaal beschouwt Freule ladea haar bouquet van zeer nabij, ’t Is of de welriekende rozenknopjens zich verheugen in den allerprettigste!) lach, dien zij verbergen.

«En gesteld eens, Mijnheer van eeckelen!” zegt ze veel luider dan de Jonker tot nog toe gesproken had, «dat het waar is. Welnu, laat ik u dan eens «op mijne beurt, entre vieux amis, verzekeren, dat het «mijn liefste wensch is, in den Haag te wonen! C’est « une ville charmante! Allez!”

»En wij dan? —— We kunnen u allen niet vol«gen, Freule!” en nog zachter sprekende : «wees «grootmoedig, en stel uw plan nog lang uit!”

Kleine pauze. Freule lauea ziet haren ouden kennis zeer rustig aan.

«Is u gisteren op ’t koncert geweest, Mijnheer «VAN EECKELEN?”

«Even, Freule! ü was er immers niet?”

9