waarin hij hun verzekert, hoe hij zich nog aan hen verbonden gevoelde, hoe hij zoo gaarne nog nuttig voor hen wilde zijn, hoe aangenaam hem de herinnering aan zijne vroegere werkzaamheid en aan hunne vriendschap was. En daarin sprak Groenewoud weder geheel de waarheid; was hij voor vriendschap en liefde teergevoelig, hij schonk die ook opregt en volkomen. Niet in den stroom des levens, maar ter zijde, waar het stil en kalm was, daar was de plaats, die hij uit had gekozen. Op zijnen leerstoel moest gij hem zien, hoog ingenomen met zijn onderwerp , of aan den stillen huisselijken haard , waar hij , dikwijls een fijn opmerker en juist beoordeelaar, zeer gaarne over zijne wetenschap sprak, of ernstiger onderhoud vaak met fijne scherts of opgeruimden kout afwisselde. Wars van gemaaktheid, was hij altijd eenvoudig en opregt, en gij moest den man liefhebben en hoogachten, wiens geestige blik en vriendelijk gelaat de spiegel was van oenen edelen, opregten geest, die kalm bleef onder iedere omstandigheid , die treurde, ook toen eene eenige zuster en , op later leeftijd, een geliefd pleegkind hem ontviel, zonder zich te laten nederslaan; en wiens helderheid van hoofd en warmte van hart niet verminderden ook toen zijne jaren klommen. Was het wonder, dat hij vele vrienden en geene vijanden had, dat ambtgenooten hem liefhadden, leerlingen hem hoogachtten, en, waar hij steeds nederig en bescheiden slechts nut te doen en nuttig te zijn wenschte, hij aller harten