» Een glas water en wat eau-de-cologne! " riep Duvree tot een toesnellenden knecht, met een blik op Dora die haar flacon ledig had gevonden , en het geval, nu het gevaar geweken was , niet onaardig scheen te vinden.

Toen beide zenuw-stillende medicamenten hunne diensten hadden bewezen, begon de heer Verhagen zich uit te putten in dankbetuigingen jegens Duvree en vroeg daartoe in de eerste plaats // wicn zij mogten «■bedanken voor zijne hulpvaardigheid?»

Men maakte zich aan elkander bekend en Duvree meende (misschien was ’t eigenliefde) een meer onderzoekenden blik van Dora op te merken bij het vernemen dat hij u student « was.

De lieer Verhagen n zou het zeer aangenaam vinden n des anderen daags een bezoek te ontvangen terwijl Heniy Duvree „dan zeer gaarne zou komen infor„ meeren of de schrik geene schadelijke gevolgen voor „de dames had gehad."

Niets was natuurlijker voor Duvree dan dat hij , daar het gezelschap na dit voorval liever naar huis wilde wandelen, „aan mejufvrouw Bruning zijn arm „aanbood," terwijl Frans aan dep koetsier, die bijzonder spoedig het rijtuig weder scheen hersteld te hebben, last gaf „maar weg te rijden!"

Henry Duvree ging dien avond naar zijne kamers met het gelukkig vooruitzicht morgen nader kennis te zullen maken met Dora, ten gevolge zijner dwaasheid, zoo als Derkhoff het genoemd had.