den vollen kring der geheele, der ééne wetenschap past.

De Senaat moet op een regeling aandringen , in beginsel geheel verschillende van die , welke in dit ontwerp is voorgesteld. Zegt de memorie van toelichting: „aan hem , wien de Staat het leven van een landbouwer toevertrouwt, moet hij dit ook van den stedeling doen. De Senaat acht het verstandiger en rnenschlievender, die uitspraak om te keeren en haar dezen vorm te geven: aan hem, wien de Staat het leven van den stedeling niet toevertrouwt, moet hij ook dat van den landbouwer niet vertrouwen. Dus niet de plattelandsheelmeester ook geneesmeester in de steden, maar de plattelandsheelmeester nergens meer geneesmeester, ook niet op het platte land.

De Senaat is er innig van overtuigd , dat de maatschappij , dat het leven en de gezondheid der ingezetenen niet genoegzaam is gewaarborgd door de examina, in art. 4. 5 en 6 van dit ontwerp voórgeschreven. Een waarlijk voldoenden waarborg acht hij dan alleen gegeven, wanneer de eischen niet verminderd, maar vermeerderd worden. Ook op het voorbeeld van naburige rijken acht hij het volstrekt noodig, dat tot de uitoefening der genees-, heel- en verloskunst, waar ter plaatse dan ook, zij alleen worden toegelaten, die na een veeljarig verblijf aan de hoogeschool, en een ruimere praktische opleiding van één of twee jaren aan een der klinische scholen van Amsterdam of Botterdam, zich den akademischen graad van doctor in de genees-, heelen verloskunde hebben verworven , en daarna voor een rijks commissie voldoende bewijzen gegeven van hun praktische vorderingen.

Vreest men, dat het platteland dan van geneesheeren zal verstoken worden , daar weinigen ter wille van een moeitevol leven en van geringe inkomsten zulk een zware en kostbare opleiding zich zullen getroosten, het schijnt niet moeijelijk, daarin op andere wijze te voorzien; doch al ware dit uiterst moeijelijk. al ware het