welke aan hunnen onvergetelijken leermeester en vriend in deze bladeren wordt toegewijd.

Henricus egbeetus VINKE, den 20®*™ Junij des jaars 1794 te Amsterdam geboren, w,js de zoon van lamber- TUS VINKE en GEERTRÜIDA VAN ITTERSUM. Aan het hoofd van dit levensberigt mogt geenszins de naam zijner ouders , allerminst die zijner moeder ontbreken. Aan beider zorg dankte hij het voorregt eener voor zijnen stand beschaafde en tevens christelijke opvoeding; maar inzonderheid rekende hij, even als zoo vele voortreffelijke mannen uit vroegeren en lateren tijd, onuitsprekelijk veel aan zijne moeder verschuldigd te zijn. Op den schoonen gedenkdag zijns levens, dien hij weinige maanden vóór zijnen dood mogt vieren . in de toespraak waarmede hij de gelukwensching zijner voormalige leerlingen beantwoordde, gedacht hij nog met innige liefde en dankbaarheid aan deze edele vrouw , als welke reeds vroeg aan zijnen geest zulk eene practische rigting had gegeven, als er ook later op zijn theologiscii onderwijs stond afgedrukt. Maar met dien naam smolt in dezelfde oogenblikken nog een andere naani op zijne lippen te zamen , die ook voor mij den liefelijksten klank heeft behouden. Het was de naam van zijnen en mijnen onvergetelijken leermeester en vriend, den Amsterdamschen predikant joannes leonar-Dus woLTERBEEK; een man, wiens hoogsteerwaardig apostolisch gelaat geheel de spiegel mogt heeten der edele ziel, die in hem woonde; even helder van hoofd als welbespraakt van lippen; even rijk in kennis, als begaafd met het vermogen, om hetgeen bij hem de vrucht en het resultaat van wijsgeerig nadenken was, door de edelste populariteit vertolkt, aan anderen mede te deelen ; van wien, even als later van heringa, er veel op vinke’s geest was overgegaan. Meermalen, wanneer ik onder het gehoor van mijnen ambtgenoot