zeer vervelend puncliglaasje neer .... och neen! ze PAM, zoodat de heer poep van zijn’ ingenieusen inval niet veel satisfactie had.

De heeren schenen allen zeer rook- en drankminnend te zijn, oni den wille van den vrede dronk DAifiEL maar flinkjes meê. Nunc eat hibendum et baviandum, dacht nANiBi poep. De neus van den heer sop gaf langzamerhand ’t idee van de kleur der theologische faculteit, en eindelijk was deze kleur tot die van de juridische overgegaan weet dan, o gij profane raenschen! dat in Utrecht de godgeleerde faculteit is couleur de rosé, en dat de regtsgeleerde de liefelijke kleur heeft van aalbessensop. Wij gaan voort: overgegaan, dit alles, terwijl de heer sop zijn’ mond hermetisch gesloten hield, behalve wanneer hij van tijd tot tijd ja en amen speelde mangez-vous bien, monsieur ? oui, et bois encore mieux. Kom, kippemelker! zei hip , zeg ook ereis een woordje: doch de kippemelker slingerde zijn regterbeen over zijn linker, en gaf hierbij toevallig een’ geweldigen schop tegen de scheenen van iiip.

PAM had ’t gezellige talent om iemand met ’t uiterste gemak in slaap te kunnen praten: om deze reden waren dan ook de spiervezelen van daiqel poep sinds geruimen tijd werkeloos geweest, daar zat hij, als de verpersoonlijkte bescheidenheid, immobilis in mobili, in een’ allerheerlijksten status quo