of dat een in stillen ernst voorbijtrekkende begrafenisstoet wordt uitgeleid met: »Partant pour la Syrië”?

Heeft een uwer Jhr. van B, gekend? Zoo neen, dan zijt ge niet te beklagen, want er is werkelijk niets aan verbeurd. Ilij had zijn geheele leven door genoten, zoo als een egoïst genieten kan. Liefde had hij nooit gevoeld, ook nooit ondervonden, wel eens gekocht... voor zoo ver liefde te koop is. En nu was hij oud geworden, en hij walgde van wat hij vroeger genot noemde, en hij was’ alleen, zonder vrienden, zonder liefderijke verpleging... en lijdende. Het was een lange Novembernacht, (bange nachten voor eenzame kranken!) en hij had vreeselijke pijn en hevigen dorst, maar hij kon zelf den verkoelenden drank niet bereiken, dien hij staan zag en waarnaar hij smachtte, en zijn gehuurde bewaakster snurkte, onwekbaar, den slaap der rechtvaardigen in 'het naburig vertrek .... Hoe laat zou het zijn ?.... zou de dag dan nooit aanbreken! Daar klinkt het eensklaps van den toren; «Schept vreugde in ’t leven!” De man werd woedend, en een half uur later gaf h'y dientengevolge den geest op de toonen der hitdiende polkamazurka, die der wereld verkondigde, dat het één uur was na mnddernacht.

Waarom blijven ze onze schoone moedertaal toch alt'yd door zoo vernederen en mishandelen! Och Luitenant, g'y, die daar in het nachtelijk uur gewapend en gesjerpt den stadswal beklimt, mag ik u verzoeken