daar hij toen pastoor te Nijmegen was. In dat jaar droeg hij aldaar nonis Septembris zijn Paradisus precum op aan, zooals hij hem noemt, den nobilis, generosus, litteris non minus quam virtutibus ornatus juvenes Hermanus a Valckenaer, dominus in Haeck et Duijckenburch *), (zoon van Hendrik van Valkenaer tot Duijckenburch en Margaretha van Boedberg). Hij deed dit, zooals hij in de opdracht van dat werk zegt: oh eximiam pietatem, quae in utraque familia tua, paterna ac materna, jam a multis seculis mirum in modum eluxit: quod plurima in templis ac locis sacris relicta patrnm monumenta testantur. ld de Valckenariis testabuntur Ultrajectensium ii, quorum adhuc recens est memoria earum rerum, quae ante Iconoclastarum exitiosam cladem passim in templis extiterunt. Nam ut Boetbergii apud Neomagenses summo semper in honore fuerunt, sic apud ültrajectenses illi; et apud utramque gentem utriusque familiae gratissima patrum adhuc extat memoria. Horum pietatem, eximiasque virtutes tantum abest, ut tu obscures, quod etiam oh singulares animi dotes, ingeniique dexteritatem, in dies magis magisque illustresj et maximam maximarum rerum spem (si haec aetas ad senilem gravitatem atque prudentiam pervenerit) Christianae Reipubl. de te praebeas enz.

Toen Nijmegen in 1591 door prins Maurits was ingenomen, moest hij die stad verlaten en begaf hij zich wederom naar Keulen, alwaar hij eenigeu tijd verbleef en eenige zijner werken uitgaf (Cf. Brevis Rerum

>) Zie over Duijckenburgh of Duckenburg pater Allard in de Studiën Dl. XXXIII blz. 305—307 en over de van Valkenaars’s Sjmon van Leeuwen Batavia Illustrata II blz. 1003—1004.

Archief XXH.

29