zetten: „Item die eers. Raedt heeft nuyt gunsten van den voirhen. heeren pastoir rede gegeven vijftich golden gulden eens, daer syn Weerden de koeckene mede heghinnen mochte aen to veerdigen; daertoe die eers. Raedt oock betalen zal leges institutionis tot Deventer ende een olden schilt den coster alhier, insgelycx een olden schilt den notario ende den twee getuygen elck een quaerte wijns, wanneer die introductie geschiet, beholtelycken ende midt desen bescheyden, dat, indyen syn Weerden de cure verliete, soe sal syn Weerde die vyftich golden gulden ende tghene die institutie tot Deventer ende die introductie alhier gecostet heeft als boven, weder an deser stadt refunderen ende weder uuytkieren.”

Ten slotte zijn in het stuk nog de volgende bepalingen opgenomen, die hun ontstaan dankten aan de tijdsomstandigheden en de ervaringen door de stad in zake den vicecureit van Pion opgedaan: „Item den eers. Raedt sal den doetgraver daertoe holden , omme den pastoer aen te seggen, wat dooden hy in der kercken oft opt den kerckhof begravet ende dat die pastoir alsdan den eers. Raedt sulcx mach to kennen geven, dat hoir eers. , durch hoeren gesworen dienaer, die parthyen offt erffgen. laten aenseggen , die dooden te laten begraven binnen een maent oft ses weeken; ende soe vere yemantz sich daertegen opponeren welde, sal die eers. Raedt daermede voirtvaren sonder dessimulatie nae behoiren, up dat die pastoir in syne gerechticheyt nyet vercortet en worde. Item die eers. Raedt wil den pastoir voirstaen ende hanthaven, dat alle ceremoniën der heyligen christen-kercken mogen onderholden worden tot Öoidts eere ende salicheyt der gemeenten, toe weten: dat alle burgeren ende innewoenders deser