geveer drie dagen lang rijst en betel naar het graf, waarbij zij zoowel onder weg als ook bij bet graf steeds builend klagen. Staat de oogst tijdens het sterfgeval nog te wachten, dan laat men bij den oogst een gedeelte van het gewas van een halven vadem breedte en twee vadem lengte als een eilandje staan. Die rijst wordt dan eerst later gesneden, in orde gemaakt en naar het graf gebracht, waar men haar in het rond strooit.

Pangapoelon (d.i. troost). Wanneer iemand een dierbaren nabestaande door den dood verloren heeft, gaat hij of zij gedurende eenigen tijd niet naar de markt. 1 ) Dan komen de leden der familie en hunne vrienden hen bezoeken, om betel te brengen en hun toe te spreken. Zij zeggen zoo ongeveer het volgende: ,,Eet maar flink en houd je zinnen bij elkaar, want men kan een doode niet navolgen, zoolang men nog bij krachten is, totdat men zelf onder de aarde moet." Daarop antwoordt de treurende : ,,Dat is waar, men kan er niet bij vertwijfelen, maar als het nog zoo dicht voor oogen staat, is het gemoed steeds in onrust."

Pandoengoi (d.i. middel om wakker te blijven). Wanneer het lichaam van een doode een nacht over in huis moet blijven, neemt men een varkentje of "ook vleesch van de markt. Men noemt dat ,,pandoengoi". De klagers eten dan 's nachts en het zooeven bedoelde vleesch wordt hun tot toespijs gegeven.

Na mate poenoe (d.i. zonder zoon na te laten sterven). Wanneer een man sterft, zonder zoon na te laten, kan hij niet begraven worden, zonder dat er een stuk vee bij geslacht wordt. Want hij laat toch geen zoon achter, wien hetgeen hij nalaat toebehoort! De erfgenamen echter (broers of neven) wagen het niet, het

1) Christenen ook niet ter kerk.