Hoogstraat niet bestaat. Ze gelooven er beiden evenveel van en denken in hun hart: hij weet niet beter. Bovendien worden door die wijze van bestrijding de Toradja's verlegen met hunne voorstellingen. Ze zouden zich minder vrij tegenover ons uiten en de

zaak zou blijven zooals ze is.

Dr. Adriani wijdde in October zijn tijdelijke woning te Koekoe feestelijk in, zooals dit onder de Toradja's ook steeds gewoonte is. Alle onderwijzers en ik waren tegenwoordig, benevens vele gasten en bijna alle schoolkinderen. Allen te zamen schatte ik ze op 500. Karbouw, varken, paling, van alles werd er geslacht. Het ging er echt gezellig toe. In vroeger voor de soldaten opgeslagen hutten zat heel het gedoe bijeen. Na het avondeten vergaderde iedere onderwijzer zijn eigen schoolkinderen rondom zich. Zoo werd om beurten door de kinderen gezongen. Zoo echt hoorde ik sommige jongens tegen elkaar zeggen: ,,zet je stem xiit, hoor!" Ja juist hoe harder hoe mooier. Daar zijn we in Holland toch ook niet vreemd aan, nietwaar? Bijtna alle feestgangers verzamelden zich om de kinderen en amuseerden zich best. De zang kan hier een prachtig propagandamiddel worden. Naast de prediking heeft de i'oradja iets anders, iets lichters noodig en dat is de zang. Ik zag hoe Papa i Woente te midden van vele hoofden zat, die nog nooit de schoolkinderen zoo hadden gehoord en gezien.

Wat bleek mij nu later? Die hoofden waren eerst niets op hun gemak over dat zingen, want ze hadden de kinderen hooren zingen: ,,Grij o Heer zijt onze Vader." Ziet ge wel, hadden ze toen tot Papa i Woente gezegd, dat onze kinderen ons niet meer als vader zullen erkennen. Ze noemen nu al een ander papa. Dat is de bedoeling der Hollanders. Toen had Papa i Woente ze