te weinigen zich beijveren om hem datgene te verschaffen dat hij noodig mocht hebben. In beschaafde landen dreigt dit een soort comedie te worden. Maar gedurende verscheidene jaren heeft hij heel wat honger en dorst en ontberingen verduurd.

Het leggen van banden met kerken of genootschappen heeft hij eveneens zorgvuldig vermeden. Eens was hij bijna bezweken voor de verleiding om een kerkelijk ambt in de Engelsche kerk aan te nemen, maar toen hij begreep, dat hem, als hij in de Engelsche kerk geordend was, de weg tot andere kerken gesloten zou zijn, wilde hij er niets meer van weten. Zijn vrijheid ging hem boven alles. Toen hem eens gevraagd werd: „Sadhoe zal je nooit trouwen?' antwoordde hij: „Ik ben al getrouwd". „Wat? al getrouwd?" „Ja, ik ben reeds aan Christus verbonden. Ik ontvang de grootst denkbare blijdschap, uit de liefde van mijn Heer".

In dit wegwerpen van alle aardsche banden en belemmeringen ligt voor een groot deel zijn kracht, maar ook zijn zwakheid. Hij heeft nooit iemand willen doopen. Zelfs toen zijn vader in 1919 begeerde door zijn zoon gedoopt te worden, heeft hij dit beslist geweigerd, geloovende, dat Christus hem niet gezonden had om te doopen, maar om het Evangelie te verkondigen.

• In zijn leven vallen vier periodes op te merken. De eerste werd afgesloten door zijn bekeering. De tweede loopt van 1905 tot 1912, toen hij als gewoon Sadhoe van dorp tot dorp trok; dit was de beginperiode zijner werkzaamheid. Op 16-jarigen leeftijd is hij dus terstond zijn werk als reizend prediker begonnen zonder eenige voorbereiding of opleiding. In 1908 maakte hij reeds zijn eerste reis naar Tibet, welk land steeds een groote aantrekkingskracht op hem heeft uitgeoefend, voornamelijk wel om de groote gevaren en schier onoverkomelijke bezwaren aan de prediking van het Evangelie in dat land verbonden, om de zekerheid daar op feilen tegenstand te zullen stuiten, vervolgingen te zullen lijden en wellicht den marteldood te zullen sterven. Daarbij kwam. dat hij zich daar hoog in de bergen, dichtbij de eeuwige sneeuwvelden, ver van het drukke leven der beschaving zoo recht op zijn gemak gevoelde en daar meer tijd en gelegenheid tot