contemplatie vond. Daar was alles meer in overeenstemming met zijn gemoedsgesteldheid en met het leven, dat hij gekozen had.
De jaren 1909 en 1910 bracht hij in St. John Divinity College te Lahore door. Dit is de eenige theologische vorming, die hij ooit gehad heeft. Hij gevoelde er zich weinig op zijn gemak en verschilde te zeer van de andere studenten om in dat milieu te passen. Daar leerde hij het eerst enkele Westersche schrijvers kennen, waarvan de mystici hem het meest aantrokken. De Imitatio Christi is hem steeds een trouw vriend gebleven. Na er twee jaren gebleven te zijn, vatte hij zijn zwervend leven weder op en verkondigde in ontelbare dorpen van Tibet en Indië het Evangelie. Heel wat gevaren en ontberingen had hij te verduren, telkens kwam hij die te boven en werd wonderlijk uitgered.
In 1912, 23 jaren oud, besloot hij zich, in navolging van den Heiland, op een woeste en eenzame plek af te zonderen en daar 40 dagen te vasten. Hiermede begint een derde periode van zijn leven, want hij zelf kent aan deze gebeurtenis een zeer vèrstrekkenden invloed toe. Hij volvoerde dit plan, ondanks den tegenstand zijner vrienden, die het hem ten sterkste ontrieden. In zijn N.-T. teekende hij nauwkeurig den dag op, waarop hij begon te vasten; verder legde hij veertig steenen op een hoop, waarvan hij er één iederen dag zou wegwerpen, voor het geval hij den tel eenigszins kwijt raken mocht.
Hoe lang deze vasten geduurd heeft, kan hij echter niet met zekerheid opgeven; allengs werd hij zoo zwak, dat hij zelfs geen kracht meer had om de steenen weg te werpen en hij alle bewustzijn van tijd verloor; bijna zou het hem het leven gekost hebben, ware hij niet na verloop van vele dagen door een paar houthakkers gevonden, die hem in zijn deken naar de bewoonde wereld droegen, waar hij heel langzaam de krachten herwon en tot het leven terugkeerde.
Voor hem zelf is deze vasten een mijlpaal in zijn geestelijke ontwikkeling. Allen twijfel en anderen aanvechtingen, die hem nog wel eens bestookten, werd daardoor het zwijgen opgelegd. Had hij tevoren b.v. wel eens te strijden met driften ongeduld, zoo was hij dit nu te boven. Vroeger kon