tase. Er worden dan geen woorden gesproken, maar ik zie alles in beelden voor mij ; in één oogenblik worden de moeilijkste vraagstukken opgelost, zonder inspanning of moeite". Wanneer de Sadhoe alleen aan zichzelf dacht, zou hij w.s. een groot deel van zijn leven aldus kunnen doorbrengen, maar hij gevoelt, dat hij dan aan zijn roeping om het Evangelie aan zijn medemenschen te prediken te kort zou doen.

Wanneer hij in dezen toestand verkeert, hetgeen soms urenlang duurt, verliest hij alle bewustzijn van de wereld rondom, hij hoort of ziet niets van hetgeen er om hem heen gebeurt. Zittende onder een boom, was hij in extase geraakt en in dien toestand door een zwerm wespen aangevallen en vreeselijk op tal van plaatsen gestoken, maar hij bemerkte er niets van, totdat hij weder tot het bewustzijn was wedergekeerd.

Merkwaardig is ook, dat hij zich geestelijk en lichamelijk altijd na zulk een extase zeer'opgewekt en verkwikt gevoelt, zoodat men bij hem zeker bezwaarlijk van een abnormaal of ziekelijk verschijnsel zou kunnen spreken.

Toen hem eens de vraag gesteld werd, of hij gewonen Christenen zou aanbevelen, naar zulke extases te trachten, antwoordde hij: „Neen, het gebed is voor ieder, evenals ook de meditatie. Wanneer God iemand tot iets meer brengen wil, leidt Hij hem daartoe. Indien dat niet gebeurt, laat men dan tevreden zijn met het eenvoudige gebedsleven".

Het is zeker ook de moeite waard op te merken, dat hij deze extases nadrukkelijk onderscheidt van geestverschijningen van lager orde, die hij ook wel gehad heeft. Hij heeft stemmen gehoord en licht gezien, maar hij is daarop niet ingegaan, omdat hij terstond gevoelde dat dit niet het echte was, dat dit een werking was van geesten van lager orde en dat het gevaarlijk was zich daarmede in te laten. „Tenzij iemand", zoo zegt hij, „in zeer innige gemeenschap met Christus leeft, zou hij licht door deze geesten van lagere orde bedrogen kunnen worden. Dat is het geval geweest met enkele stichters van godsdiensten, theosofen en dergelijken. Dezen meenden goddelijke stemmen te hooren, maar het waren duivelsche stemmen. Wanneer zij ook halsstarrig