een dochter van den Regent van Tifoe, en dat maakte zijn aanstelling onmogelijk. Maar de andere, E. Pelopessy, heeft de zending dertig jaar lang zeer trouw gediend.

De bezoekreis aan het eind des jaars begon al onaangenaam. Het is in het Ambonsche nu eenmaal de gewoonte — was dat in dien tijd in elk geval — dat de zendeling of hulpprediker bij zijn officiëele bezoeken aan de gemeenten door den goeroe met de schoolkinderen al zingende, soms zelfs "wel met een toespraak werd ingewacht. Natuurlijk was zulk een bezoek voor een kampong een gebeurtenis van gewicht. Het moest tevoren aangekondigd worden, want men moest de menschen in de kampong vinden, de catechisanten moesten worden ondervraagd, de H. Doop bediend, later ook het H. Avondmaal worden gevierd, en natuurlijk was er schoolinspectie. Maar nu kwam Hendriks te Mefa aan, en vond noch goeroe noch schoolkinderen aan het strand, want de Posthouder had het verboden. Om te lachen kan men zeggen, dat is zoo, door ons nu gezien, maar toen was het voor Hendriks een zware beleediging, en een groote vernedering in de oogen des volks. De Posthouder was dan toch maar de meerdere, en de zendeling had niets te zeggen.

Dat was ook wel zoo, de macht van den zendeling over de zielen moest een rein geestelijke zijn, maar zelfs die geestelijke macht werd voor deze primitieve menschen sterk geknakt door deze behandeling. Dat wist de Posthouder als Ambonees zeer goed. en daarom was het hem ook juist begonnen. Gelukkig toonde Hendriks zich niet gevoelig voor dezen smaad. Hij deed zijn werk als naar gewoonte. En dat werk was wel weer opwekkend. Hij kon te Mefa 16 personen aanwijzen die met het volgende Paaschfeest als lidmaten der gemeente konden worden aangenomen. Hoe groot zal ook daarover zijn blijdschap wel geweest zijn! Te Leksoela kon dit niet omdat er nog geen goeroe was. Te Ewirie ook niet om dezelfde redenen. Te Wowali niet, omdat men er niet Christelijk geleefd had, en de polygamie er nog heerschte. In het voorjaar hadden zes paren beloofd zich te zullen laten trouwen, maar daar was niets van gekomen. Maar te Waetoeren, dat de mooiste kampong bleek, konden weer 16 personen als candidaat-lidmaten worden gesteld, en te Tifoe zelfs 19. Dit