IntuBschen hadden de lagere klassen uit-het-hoofd-rekenen, en teloefeningen, waarbij zelden een goed antwoord achterwege bleef, integendeel! een wedijver was waar te nemen, om het eerst met een antwoord gereed te zjjn.

Terwijl nu een gedeelte der beide hoogste klassen Maleisch las en enkele taalregels besprak, onder leiding van den jongsten mjjner inlandscbe leeraars, hadden een drietal meisjes bij Mej. Cramer Pransch. Daarbij werden eenige lessen gelezen en besproken uit J. N. Valkhoff's Premières lectures fran^aises. De meisjes beantwoordden de gedane vragen flink en vrijmoedig, zoodat ook over dit onderwjjs de volle tevredenheid mocht betuigd worden.

Wjj mochten echter niet meer van de kinderen vergen, te meer daar de meesten in het middaguur nog eene verre reis te paard of per kar naar huis te maken hadden. De openbare les werd besloten door het zingen van eenige versjes door de laagste klassen.

Daarna nam Mej. Cramer het woord in 't Maleisch om aan de tegenwoordig zijnde ouders der kinderen mede te deelen, dat zij weldra de school zou verlaten, de aanwezige ouders daukende voor het vertrouwen in haar gesteld. Met dankbare blijdschap mocht zij terug zien op de twee jaren, gedurende welke zij als hoofd dezer school werkzaam was, dewijl het getal leerlingen aanmerkelijk was toegenomen.

Namens de Commissie sprak verslaggever allereerst tot de kinderen, de tevredenheid betuigende over de vorderingen der leerlingen en allen opwekkende, om door ijver en gehoorzaamheid te toonen, dat de opofferingen harer ouders niet te vergeefs waren. Aan de Dames onderwijzeressen werd de dank der Commissie gebracht voor de liefde en zorg, de opofferingen, die z\j zich wel hadden willen getroosten in het belang der school. Tevens werd de hoop uitgedrukt, dat Gods zegen blijvend het deel mocht zijn van de Directrice, die ons gaat verlaten, om in andere betrekking werkzaam te zijn, terwijl mede aan Mej. Q Ulfers die zegen werd toegebeden, nu zij op het punt stond, zich in den echt te begeven.

Daarna had de prijsuitdeeling plaats. Behalve wat de kinderen van de Commissie ontvingen, kregen zij nog allen van Mej. Cramer een Bijbeltje of gezangboekje tot aandenken. ,

De openbare les werd besloten met gebed.

Zooals boven reeds bij herhaling gezegd werd, wij hadden alle reden tot tevredenheid over de gemaakte vorderingen. De goede naam, dien onze meisjesschool heeft, bleef gehandhaafd. Vermeerderde belangstelling geeft hoop voor de toekomst. Mocht ik mij