gaan, niet onbeantwoord konde laten. Na mij op nieuw aan de leiding van mijnen goedertierenen Heiland te hebben aanbevolen, aanvaardden wij onze reis den ao sten October van Macao. Hevige stormen , die gedurende vier dagen aanhielden, gaven ons weinig hoop, dat wij het doel onzer reis zouden bereiken. Het is in zulke oogenblikken van benauwdheids dat het geloof op de proef gesteld wordt eil'hét zijne kracht moet betoonen, -zal men niet met Petrus zinken. Gedurende den tijd van vierendertig dagen hadden wij altijd 'tegenwind. Wij kwamen den 24ste" NoV'Citiber in Mantchoc-Tartarijë, en God zegende mijne pogingen tot uitbreiding van zijn dierbaar Évangeliehet woörd van God vond vele lezers, en derhalve vergat ik alle gevaren. Alhoewel niemand onder het scheepsvolk den Heer kent, zoo waren zij nogtans allen bevorderlijk aan zijne zaak. Weinige dagen daarna kwamen wij ter reede van Kai schoe , eene groote koopstad. Van daar regtstreeks naar den groaten Chineschen muur sturende, vervielen wij op eene zandbank. Onze ellende was onbeschrijfelijk: terwijl ijsselijke koude het grootste gedeelte der matrozen voor de dienst onbruikbaar maakte, hadden wij elk oogenblik te vreezen, dat ons voortreffelijk nieuw schip voor de kracht der baren zoude bezwijken. Doch in den hoogsten nood gevoelde ik de nabijheid des Ileilands dermate, dat ik kon uitroepen: „ de Heiland leeft en ik zal leven! " terwijl mijne neerslagtige medereizigers , onbekommerd voor de toekomst, met hun afgrijsselijk lot zich poogden te verzoenen. Te-